“ခုေခတ္ခေလးေတြမ်ား
က်ေနာ္တုိ႔တုန္းကနဲ႔ကြာပါ႔ “
ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိေလာက္ေအာင္
အပ္ေၾကာငး္ထပ္ေနတဲ႔စကား
။
ေသာက္လက္စဘီယာခြက္ကို
အသာမ
လက္ၾကားကစီးကရက္ကိုဆရင္း
“
မီးတတုိ႔ေလာက္“လုိ႔ေတာင္းရင္းေျပာလုိက္တဲ႔
မ်က္မွန္ထူထူနဲ႔လူရဲ႕စကား
က်ေနာ္႔ရင္ထဲကုိ
…………………………….။
“အနိစၥ၊ဒုကၡ၊အနတၱ၊”
“ေသရင္ကုိယ္႔ေနာက္ဘာမွ
မပါဘူူး၊
တြယ္ညိ္တဲ႔တဏွာေတြျဖတ္ၾက
တရားေတြမွတ္ၾကဟဲ႔”
လို႔
အျမွဳတ္ထြက္မတတ္ေျပာရင္း
သုံးနာရီေဒါင္
ဆုိတာနဲ႔၊
“ဘာထြက္လဲ
“လုိ႔
စေနတနဂၤေႏြမွာေတာင္
ေယာင္ေယာင္ျပီး
ေခါင္းေထာင္ကာနားစြင္႔တတ္တဲ႔
တရားရွင္ရဲ႕စကားမ်ားကလဲ
က်ေနာ္႔ရင္ထဲကုိ
…………………………….။
ကို္ယ႔္အေမထက္ေတာင္ပုိခ်စ္သေယာင္နဲ႔
“အေမ
“လုိ႔ “တ “ၾက။
ဖြဲ႔ြႏြဲ႔ၾက
၊သဲသဲလွဳပ္ၾက၊
၀ိုငး္၀န္းလုိ႔ခ်ီးပၾက၊ဂုဏ္ေတြေျမွာက္ျပၾကေပမယ္႔၊
အေရးဆုိ
အျပင္ထြက္ေလွ်ာက္ဘုိ႔မေျပာနဲ႔
လက္ကေလးေတာင္ရဲရဲေထာင္မျပရဲတဲ႔
ယုံၾကည္မူ႔မခုိင္မာ
လူ႔ဗလာေတြရဲ႔ စကားေတြကလဲ
က်ေနာ္႔ရင္ထဲကုိ
…………………………….။
ဟုိအရင္လက
ဘယ္ေလာက္
ျပီးခဲ႔တဲ႔လကဘယ္ေလာက္
အခုထိဆုိရင္ဘယ္ေလာက္
ဒီအတုိင္းဆက္ေသာက္ေနလုိ႔ကေတာ႔
ေနာက္ထပ္ျပီးမေပးနုိင္ေတာ႔ဘူးလုိ႔
လက္ညဳိးေလးေထာက္ေထာက္ျပီးေျပာတတ္တဲ႔
အေၾကြးရွင္ရဲ႕စကားေတြကလဲ
က်ေနာ္႔ရင္ထဲကုိ
…………………………….။
က်ေနာ္႔ရင္ထဲကုိ
…………………………….။
က်ေနာ္႔ရင္ထဲကုိ
…………………………….။
က်ေနာ္႔ရင္ထဲကုိ
…………………………….။
က်ေနာ္႔ရင္ထဲကုိ
…………………………….။
ကိုေပါက္(မႏၱေလး)
အေတြးစဥ္ကဗ်ာမ်ား
No comments:
Post a Comment