“ေၾကာက္ေစသင္႔၏ မသင္႔၏”

“ေၾကာက္ေစသင္႔၏ မသင္႔၏”

ဥပုဒ္ေန႔ဆုိတာ မန္းေလးသူမန္းေလးသားမ်ားရဲ႕အလုပ္ပိတ္ရက္ေပါ႔။

ဟုိးေရွးကတည္းက ေစ်းခ်ိဳေတာ္နဲ႔ ကုန္စည္ဒုိင္ပိတ္ရက္ျဖစ္တဲ႔ဥပုဒ္ေ႔နကို အလုပ္ပိတ္ရက္အျဖစ္သတ္မွတ္ခဲ႔ၾကပါတာပါ။

ၾကားဥပုဒ္ေတြပိတ္ခ်င္ပိတ္ မပိတ္ခ်င္ေန ဥပုဒ္ၾကီးလုိ႔ေခၚတဲ႔ လျပည္႔လကြယ္ေန႔ကေတာ႔

လူတုိင္းေလာက္နီးပါးဆုိင္ပိတ္ပါတယ္။

အဲ႔ေတာ႔ မန္းေလးမွာလာဖြင္႔ၾကတဲ႔ကုမၸဏီအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ပိတ္ရက္ကလဲ ဥပုဒ္ေန႔ အလုိလုိျဖစ္ကုန္ပါတယ္။

ေရွးေရွးကေတာ႔ ဒီလုိ ဥပုဒ္ရက္ဆုိတာ ဘုရားသြားေက်ာငး္တက္ေပါ႔။

က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္မွာေတာ႔ ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ဆုိတာထက္ သူငယ္ခ်င္းေတြဆုံၾကတဲ႔ရက္ပါဘဲ။

အဖိတ္ေန႔မနက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ က “သူၾကီးသား”လုိ႔ေခၚတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက ဖုန္းဆက္လာပါတယ္။

“နက္ျဖန္လာျဖစ္ေအာင္လာခဲ႔ ေျပာစရာရွိတယ္ဟ” လုိ႔လွမး္ေျပာပါတယ္။

က်န္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက စုရပ္ျဖစ္တဲ႔ “စိန္၀င္း၀င္း”လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကုိေရာက္ေပမယ္႔

အလုပ္ရွုပ္တတ္တဲ႔ က်ေနာ္က ေရာက္ခ်င္တဲ႔အခါမွေရာက္လုိ႔ပါ။

က်ေနာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ဒီ “ သူၾကီးသား“က စကားအေျပာေကာငး္တဲ႔သူ။

ဒါေပမယ္႔ သူစိတ္ပါမွေျပာတာပါ။

ေျပာျပန္ရင္လဲ အဆီအသားပါပါ ဆုိေတာ႔ သူေျပာတယ္ဆုိရင္ ထိထိမိမိေလးနားေထာင္ရတတ္ပါတယ္။

****************************************************************************

ဒီတစ္ပါတ္ဥပုဒ္က လျပည္႔ဥပုဒ္ၾကီးဆုိေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔သူငယ္ခ်ငး္ေတြ အေတာ္ေလး စုံပါတယ္။

က်ေနာ္ေရာက္ျပီးမၾကာခင္သူၾကီးေရာက္လာပါတယ္။

ထုိင္ေတာင္မထုိင္ရေသးခင္ သူ႔လက္ထဲကုိင္ထားတဲ႔ စာအုပ္ၾကီးကို ခုံေပၚပစ္ခ်လုိက္ပါတယ္။

ပါးစပ္က လဲ “လူပါး၀တာေတြမ်ားေနျပီ”လုိ႔ေဒါၾကိးေမာၾကီးေျပာလုိက္ပါေသးတယ္။

“ဘာေတြျဖစ္လာျပန္တာလဲဟ”လုိ႔ေမးေတာ႔

“သိခ်င္ရင္စာအုပ္ဖြင္႔ဖတ္”လုိ႔ေျပာတာနဲ႔စာအုပ္လွန္ၾကည္႔လုိက္ေတာ႔

ဗြိဳက္စ္ အပါတ္စဥ္  ဂ်ာနယ္ထဲက သိမျ္ဖဴဇရပ္ေစ်း မီးေလာင္တဲ႔သီတင္းကိုျဖတ္ျပီး စာအုပ္မွာကပ္ထားပါတယ္။

ေနာက္အဲဒီအထဲမွာပါတဲ႔ ဒီ ေစ်းမီးေလာင္တာကလဲ ရွဳိ႔မီးျဖစ္နုိ္္င္တယ္လုိ႔ ေဖာ္ျပထားတဲ႔သတင္းရယ္၊

မုံရြာေစ်း၊ ရန္ကုန္မဂၤလာေစ်း ၊ကသာျမဳိ႔မေစ်းနဲ႔ မန္းေလး စကိုငး္၀ပ္နဲ႔ရတနာပုံေစ်းးၾကီး မီးေလာင္တုန္းက ဂ်ာနယ္ထဲမွာပါတဲ႔ပုံေတြကုိျဖတ္ကပ္ထားတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။

ေနာက္သိပ္မၾကာခင္ေလးကမွ မနး္ေလးသံျဖဴတန္းကို မီးရွုိ႔ဘုိ႔ ၾကံစည္တဲ႔သတင္းလဲ ပါ ပါေသးတယ္။

ဂ်ာနယ္ထဲ ပါတဲ႔အတုိငး္ဆုိရင္ သံျဖဴဇရပ္ေစ်း မီးေလာင္တာက မသမာသူရဲ႕ရွုိ႔မီးလုိ႔ ယူဆရတာေၾကာင္႔

အဲဒီေစ်းအတြက္တာ၀န္ရွိတဲ႔လူကို ထိနး္သိမ္းထားတယ္ဆုိတဲ႔အေၾကာငး္ရယ္

ေနာက္ဒီေစ်းမီးေလာင္တာနဲ႔ ၂၀၀၈ခုႏွစ္မွာတုံးက ေမာ္လျမဳိင္ေစ်း မီးေလာင္တာ ပုံစံဆင္တူျဖစ္ေနတယ္

လုိ႔ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြေပးထားၾကတာေတြကိုဖတ္ရပါတယ္။

ဒီလုိေစ်းမီးေလာင္တာက ၂၀၁၀ကေန ၂၀၁၂ ထိ (၂) ႏွစ္အတြင္း မွာတင္ ေစ်းေတြဘဲ မီးေလာင္တာ

တစ္နုိင္ငံလုံးအတုိင္းအတာနဲ႔ဆုိရင္ စုစုေပါင္း အၾကိမ္ (၂၀) လုိ႔ ေရးထားတာကုိလဲေတြ႔ရပါတယ္။

အဲဒီစာအုပ္ကုိဖတ္ျပီး ငရဲ က “ငါတုိ႔ဆီမွာ မီးေလာင္လုိက္ရင္ ေစ်းေတြခ်ည္းဘဲေရြးေလာင္ေနသလုိဘဲ”လုိ႔ေျပာေတာ႔

ကြ်ဲၾကီး က “ေခတ္ေျပာငး္သြားလုိ႔ဟ အရင္တုန္းက မတ္လႏွစ္ခ်ဳပ္ျပီဆုိရင္ သမ၀ါယမဆုိင္ေတြဘဲေရြးေလာင္တာေလ”

လုိ႔ေျပာရင္း ခပ္ျပဳံးျပံဳးၾကီးလုပ္ေနပါတယ္။

ကိုသက္က “အေဟာင္းသြားေတာ႔ အသစ္လာတာေပါ႔ဟ”လုိ႔၀င္ေျပာေတာ႔

“မင္းအေမ႔လင္ေတြက အလကားျပန္ေပးတာမဟုတ္ဘူးဗ်ာ ေငြထပ္ေပးမွရတာ။

 ထပ္မသြငး္နုိင္တဲ႔ေကာင္ကလုပ္စားစရာေနရာေပ်ာက္သြားတာ”လုိ႔ စိန္ေမာင္က ေဒါသျဖစ္တဲ႔ေလသံနဲ႔၀င္ေျပာပါတယ္။

ဟုတ္ေတာ႔လဲဟုတ္ပါတယ္ စိိန္ေမာင္တုိ႔မိသားစုက အရင္ေစ်းခ်ဳိ ေျမာက္ဘက္တုိ္က္တနး္ၾကီးမွာ ဆုိင္ဖြင္႔လာခဲ႔ၾကတာ။

ဦးက်ားၾကီးမီးမွာ ေစ်းခ်ဳိတုိ္က္တနး္ၾကီးမီးထဲပါေတာ႔ စီးပြားပ်က္ျပီး ဘုံေပ်ာက္သြားတာပါ။

အဲဒီတုိက္တန္းမီးေလာင္ေတာ႔ ေနရာေတာ႔အစားျပန္ေပးပါတယ္။

အခန္းဘုိးေငြကေတာ႔ျပန္ေပးရတာေပါ႔။

ဒါေပမယ္႔လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္တစ္က်ပ္ေခတ္မွာ ငါးသိနး္က်ပ္ဆုိတာ အေတာ္ေလးမ်ားတယ္လုိ႔ဆုိနုိင္ပါတယ္။

ဆုိင္ခန္းခတင္ျပီးတာမဟုတ္ဘူးေလ ျပန္ျဖည္႔ရမယ္႔ ကုန္ဘုိးက ရွိေသးတာကုိး။

အဲေတာ႔ သူတုိ႔ျပန္မ၀ယ္နုိင္တာနဲ႔သူမ်ားလက္ထဲေရာက္။

သူတုိ႔ညီအကိုေတြလဲ သူမ်ားဆီလခစား၀င္လုပ္ရတဲ႔ဘ၀ကိုအလုိလုိေရာက္သြားတာေပါ႔။

“ဒီသံျဖဴဇရပ္ေစ်းမီးေလာင္တာ က တစ္ေစ်းလုံးပါတာဟ၊

အခန္း ၆၀၀ နီးပါး ဆုိင္ခနး္တစ္ခနး္တန္ေၾကး အနည္းဆုံးသိနး္၂၀၀ထားကြာ။

နညး္လား။

ဆုိင္ထဲမွာ ထည္႔တားတဲ႔ ပစၥည္းေတြရဲ႕ အရင္းအႏွီးပါေပါင္းလုိက္ရင္ သိနး္ေပါင္းကိုေသာငး္ခ်ီျပီးကုန္မွာ”

လို႔ သူၾကီးသားကေျပာေတာ႔

“ျပန္မရင္းနုိင္လုိ႔ လုပ္စားစရာေနရာေပ်ာက္သြားမယ္႔သူေတြလဲ တစ္ပုံၾကီးေနမွာ” လုိ႔ ကိုိေလးက ၀င္ေထာက္ေပးပါတယ္။

“အဲဒီေစ်းက မီးေလာင္လုိ႔ ဘ၀ပ်က္ၾကတာပါကြာ မနး္ေလးေစ်းခ်ဳိေတာ္ၾကီးကမွ အဖ်က္ခံရလုိ႔

မီးမေလာင္ဘဲ ဘ၀ပ်က္သြားတာေတြ တစ္ပုံၾကီး “ လုိ႔ သူၾကီးသားကေျပာလုိက္ေတာ႔ အားလုံးခဏေတာ႔

ျငိမ္က်သြားပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔မန္းေလးသားအေတာ္မ်ားမ်ား က မီးနဲ႔ေစ်းမွာ ခံလုိက္ရသူေတြမ်ားတာကိုး။

“ ငါတုိ႔ငယ္ငယ္က ေစ်းခ်ဳိေတာ္ နာရီစင္နဲ႔တုိက္တန္းၾကီး ဆုိတာ မန္းေလးရဲ႕ သေကၤတေတြပါကြာ”လုိ႔

မင္းသန္႔က ခပ္ေဆြးေဆြးေလသံနဲ႔၀င္ေျပာပါတယ္။

သူၾကီးသားကေတာ႔ ေျပာခ်င္လွျပီ ထင္ပါရဲ႕ ပါးစပ္တျပင္ျပင္နဲ႔။

*****************************************************************

၁၈၈၅ခုႏွစ္မွာျမန္မာျပည္ကိုသိမ္းပိုက္ခဲ႔တဲ႔ အဂၤလိပ္အစုိးရလက္ထက္ ပထမဦးဆုံးေသာ 

မန္းေလးျမဴနီစပယ္အဖြဲ႔ၾကီး က ၁၉၀၃ခုႏွစ္မွာ ဒီမန္းေလးေစ်းခ်ဳိေတာ္ၾကီးကို တည္ခဲ႔ပါတယ္။

အီတာလ်ံလူမ်ဳိး Count Caldari ရဲ႕ ဒီဇုိငး္နဲ႔ေပါ႔။

ေစ်းခ်ဳိေတာ္နဲ႔အတူ ရွင္သန္ၾကီးျပင္းလာခဲ႔တာကေတာ႔ ေတာင္ဘက္တုိက္တန္းၾကီးနဲ႔ေျမာက္ဘက္တုိက္တန္းၾကီးပါဘဲ။

၈၄လမ္းမၾကီးကိုမ်က္ႏွာျပဳထားျပီး ၂၆ဘီလမး္ကေန ၂၇လမ္းထိအလ်ားလုိက္ၾကီးရွိေနတာက

ေျမာက္ဘက္တုိက္တန္းၾကီးလုိ႔ေခၚျပီး ၂၇လမ္းကေတာင္ဘက္ျခမး္ကေန ၂၈လမ္းထိရွိေနတာက

ေတာင္ဘက္တုိက္တန္းၾကီးျဖစ္ပါတယ္။

ေတာင္ဘက္တုိက္တန္းနဲ႔ေျမာက္ဘက္တုိက္တန္းကေတာ႔ ပုံစံတူ အျမြာအေဆာက္အဦႏွစ္လုံးျဖစ္ပါတယ္။

တိုက္တနး္တစ္ခုစီမွာ အခနး္ေပါင္း ၃၅ခန္းရွိပါတယ္။

ေအာက္ေျခမွာ သမံသလင္း ခင္းထားျပီးၾကီးမားခုိင္ခန႔္တဲ႔အုဌ္ထုနဲ႔တည္ေဆာက္ထားတဲ႔

သြပ္မုိးအေဆာက္အဦးၾကီးေတြျဖစ္တဲ႔အျပင္ဆုိင္အေရွ႔မွာလဲ က်ယ္၀န္းတဲ႔လူသြားလမး္ေတြရွိပါေသးတယ္။

ဆုိင္ခန္းေတြကလဲ လုံေလာက္တဲ႔အက်ယ္အ၀န္းရွိျပီးဆုိင္ေရွ႔မွာ ေရေျမာင္းၾကီးေတြ ကအျမဲတမ္းေရစီးလုိ႔ေနပါတယ္။

ဒီေျမာင္းေတြကတစ္ဆင္႔ ေရႊတစ္ေခ်ာင္းထဲကိုေရစီးေရလာေကာင္းေကာင္းနဲ႔စီး၀င္တဲ႔အတြက္ ေစ်းေရွ႔ကလမး္မၾကီးေတြေပၚမွာေရ၀ပ္တယ္ဆုိတာ မရွိေအာင္ တည္ေဆာက္ထားပုံက စံနစ္က်ပါတယ္။

ေစ်းခ်ဳိေတာ္ၾကီးေရာ တုိက္တန္းၾကီးပါ တစ္ထပ္အေဆာက္အဦေတြျဖစ္ပါတယ္။

မီးေဘးအႏၱရာယ္ကို ၾကဳိတင္တြက္ဆလုိ႔တည္ေဆာက္ထားတဲ႔အတြက္ ၁၉၈၄ ဦးက်ားၾကီး၀င္းမီးေဘးမွာ

တုိက္တန္းၾကီး ဘက္က အနည္းငယ္ေလာက္ဘဲ မီးစြဲေလာင္ျပီးေစ်းခ်ဳိေတာ္ၾကီးကို မီးကူးစက္ျခင္းမရွိေအာင္

ကာကြယ္နုိ္င္ခဲ႔တာဘဲျဖစ္ပါတယ္။

ေစ်းခ်ဳိေတာ္ၾကီး ကိုပုံေဖာ္ၾကည္႔မယ္ဆုိရင္  အေရွ႔ဘက္ ၈၄လမး္နဲ႔အေနာက္ဘက္ ၈၅လမ္းၾကား ေျမာက္ဘက္ ၂၆ဘီလမး္နဲ႔ေတာင္ဘက္ ၂၈လမ္းၾကားမွာ တည္ေဆာက္လုိ႔ထားပါတယ္။

ေစ်းခ်ိဳေတာ္ရဲ႕ထိပ္အစ ၂၆ဘီလမ္းနဲ႔၈၄လမ္းဆုံတဲ႔ေနရာမွာ ေစ်းခ်ဳိနာရီစင္ၾကီးရွိပါတယ္။

နာရီစင္ရဲ႕ေတာင္ဘက္မွာေတာ႔ A ကေန J အထိ အမည္ေပးထားတဲ႔ ေစ်းရုံၾကီး (၁၂) ရွိပါတယ္။

၈၅လမ္းအေနာက္ဘက္ထိပ္ကေနစျပီးေရတြက္မယ္ဆုိရင္၂၆ဘီလမ္းအတုိင္း ေအရုံ ဘီရုံ စီရုံဆုိျပီးအေနာက္ကေန

အေရွ႔ကိုအတန္းလုိက္ရွိေနပါတယ္။

ေအဘီစီျပီးရင္ ေျမာက္မလြယ္ေပါက္ ျပီး ဒီရုံ အီးရုံ အက္ဖ္ရုံ ဆုိျပီးသုံးလုံးတန္း။

ျပီးရင္ ၂၇လမ္းအလည္ေပါက္ၾကီးျဖစ္ပါတယ္။

ေတာင္ဘက္ျခမ္းမွာေတာ႔ ဂ်ီရုံ အိပ္ခ်္ရုံ အုိင္ရုံ သုံးရုံတြဲျပီးရင္ ေတာင္မလြယ္ေပါက္။

ေနာက္ေတာ႔ ေဂ်ရုံ ေကရုံ အယ္လ္ရုံဆုိျပီးရွိပါတယ္။

ေရွးေခတ္က ေစ်းေဆာက္ထားပုံက စံနစ္က်ပါတယ္။

ေစ်းရုံတစ္ရုံစီမွာ ေရာင္းခ်တဲ႔ပစၥည္းက အတူတူျဖစ္ေတာ႔ ဟုိေျပးဒီေျပးလုပ္စရာမလုိဘဲ

ကိုယ္လုိခ်င္တာကို တနး္၀ယ္လုိ႔ရပါတယ္။

ေအရုံက ဆန္ေတြပဲေတြ အစရွိတဲ႔ေကာက္ပဲသီးႏွံ။

ဘီရုံက က်ဴလယာပစၥည္းလုိ႔ဆုိတဲ႔ ကလစ္တုိ႔ ဆံညွပ္တုိ႔လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးတုိ႔။

စီရုံကေတာ႔ စာအုပ္တနး္ အစရွိသျဖင္႔ အဲလုိေလးေတြသီးသန္႔စီျဖစ္ေအာင္ခြဲေပးထားတာပါ။

ေစ်းရုံၾကီးေတြက တစ္ဆက္ထဲမဟုတ္ဘဲ တစ္ရုံနဲ႔တစ္ရုံၾကားမွာ လမး္ေလးေတြရွိပါတယ္။

ေအရုံနဲ႔ဘီရုံၾကား ဘီရုံနဲ႔စီရုံၾကား မွာ လမး္ကေလးေတြျခားထားတာပါ။

တနည္းေျပာရင္ မီးတားလမ္းလုိ႔လဲ ဆုိနုိင္ပါတယ္။

မီးမ်ားေလာင္္ခဲ႔ရင္ အဲဒီရုံေတြၾကားက ေန၀င္ျပီး မီးသတ္ပုိက္နဲ႔၀င္ပက္လုိ႔ရနုိင္ပါတယ္။

ေစ်းရုံတစ္ရုံနဲ႔ တစ္ရုံၾကားမွာ ျခဴးေခါငး္ရုပ္ေတြနဲ႔ အလွဆင္ထားတဲ႔ေရတုိင္ေတြရွိပါမယ္။

ေစ်းသူေစ်းသားေတြ ေရကို ေဖာေဖာသီသီ သုးံနုိင္ရုံတင္မကဘဲ မီးေလာင္ရင္ အသုံးျပဳနုိင္ေအာင္

ရည္ရြယ္လုိ႔ထားတာပါ။

တကယ္လု႔ိမ်ား မီးေရးထင္းေရးရွိခဲ႔ရင္ ဒီေစ်းခ်ဳိေတာ္ရုံၾကီးေတြကို အေရွ႔အေနာက္ေတာင္ေျမာက္

ပါတ္ပါတ္လည္ကေနမီးသတ္ကား၀င္ျပီးျငိမ္းနုိင္ေအာင္ လမး္အက်ယ္ၾကီးေတြခ်န္ထားခဲ႔ၾကတာပါ။္ေစ်းရုံက တစ္ထပ္ထဲျဖစ္တာေၾကာင္႔လဲ အေပၚစီးကေန ျငိမး္သတ္လုိ႔လဲရနုိင္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္က ေစ်းခ်ဳိေတာ္ရုံထဲကုိ ၀င္ထြက္နုိင္တဲ႔အေပါက္ေတြက က်ယ္က်ယ္ၾကီးေတြျဖစ္ေတာ႔

အေရးအေၾကာင္းမ်ားရွိခဲ႔ရင္ လြယ္ကူစြာ ၀င္ထြက္နုိ္င္တာလဲအမွန္ပါဘဲ။

ေရွးေခတ္ကနဦး ဒီေစ်းခ်ဳိေတာ္ၾကီးကို တည္ေဆာက္ခဲ႔သူေတြက ေနာင္ျဖစ္လာနုိင္မယ္႔ အႏၱရာယ္ေတြကိုပါၾကဳိတင္တြက္ဆလုိ႔၀င္ေပါက္ထြက္ေပါက္ေတြ ကို စံနစ္တက်စီမံထားခဲ႔တာၾကတာပါ။

အုဌ္အဂၤေတနဲ႔တည္ေဆာက္ထားတဲ႔ေစ်းခ်ဳိေတာ္ရဲ႕ အေဆာက္အဦးေတြက ထုထည္ၾကီးၾကီး

ခုိင္ခုိင္ခန္႔ခန္႔ ငလ်င္ေဘးဒဏ္က ပါ ကာကြယ္နုိင္တဲ႔ အရည္အခ်င္းေတြနဲ႔လဲျပည္႔စုံပါေသးတယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္ ဆုိင္ေတြၾကားမွာ ေရေျမာင္းေလးေတြရွိမယ္။

အဲဒီေျမာင္းေလးေတြက ေန အျပင္ဘက္က ေရေျမာင္းၾကီးထဲကိုေရေတြဆင္းနုိင္ေအာင္စီစဥ္ထားတဲ႔အတြက္ သန္႔ရွင္းမူ႔လဲရွိပါတယ္။

ေလ၀င္ေလထြက္ေကာင္းေအာင္ အလင္းေရာင္ရေအာင္ အေပၚပုိငး္ေတြမွာ

အလင္း၀င္ေပါက္  ေလ၀င္ေပါက္ေတြရွိတဲ႔အျပင္ ဆုိင္တစ္ဆုိင္ရဲ႕ အဂၤါရပ္နဲ႔ညီေအာင္ ခင္းက်င္းနုိင္ဘုိ႔အတြက္ လုံေလာက္တဲ႔ အက်ယ္အ၀နး္လဲရွိပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ႔ ျပဳျပင္မြမ္းမံျခင္းမရွိတဲ႔အတြက္ေရေျမာင္းေတြပ်က္စီးလာျပီး

ေရ၀င္ေရထြက္ မေကာင္းဘူးျဖစ္လာပါတယ္။

လူေတြကလဲ ဆုိင္မွာအထပ္ခုိးေတြလုပ္ျပီး ပစၥည္းတင္ေတာ႔အလငး္ေရာင္ပိတ္

ေတာ႔ ေမွာင္မဲမဲ ေလ၀င္ေလထြက္မေကာင္းေတာ႔ ညွီစုိ႔စုိ႔ ျဖစ္ျပီးေစ်းအဂၤါနဲ႔ မညီေတာ႔ပါဘူး။

ဒါေၾကာင္႔လဲ ႔ နွစ္တစ္ရာေတာင္မျပည္႔ေသးခင္မွာ အဖ်က္ခံလုိက္ရပါတယ္။

အေၾကာငး္ျပခ်က္ကေတာ႔ ေခတ္နဲ႔မေလ်ာ္ညီျခင္း သန္႔ရွင္းမူ႔မရွိျခင္း အုိမင္းေဟာင္းႏြမး္ေနျခငး္လုိ႔ုဆုိၾကပါတယ္။

ပထမဆုံးအဖ်က္ခံလုိက္ရတာကေတာ႔ ေစ်းခ်ဳိအလည္ေပါက္ရဲ႔ေျမာက္ဘက္ျခမး္ ေအရုံကအီးရုံအထိအဖ်က္ခံရပါတယ္။

ေနာက္မွ ေတာင္ဘက္ျခမး္က အဖ်က္ခံရတာပါ။

ေျမာက္ဘက္ျခမ္းကလဲ ေနာက္မွဖ်က္ေပမယ္႔ ဒီေနရာကြက္လပ္ၾကီးကို ဘာမွမလုပ္ဘဲပစ္ထားခဲ႔တာႏွစ္ေပါင္း

မ်ားစြာၾကာပါတယ္။

အဆုံးမွ မနး္ျမန္မာပလာဇာဆုိတာၾကီးအျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားခဲ႔တာပါ။

မနး္ေလးရဲ႕သေကၤတျဖစ္တဲ႔ေစ်းခ်ဳိေတာ္ၾကီးကုိဖ်က္ျပီး အခုလက္ရွိျမင္ေတြ႔ေနရတဲ႔အဆင္႔ျမင္႔ေစ်းခ်ဳိၾကီးအျဖစ္ေျပာင္းလဲလုိက္တာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအဆင္႔ျမင္႔ေစ်းခ်ဳိေတာ္ၾကီးအျဖစ္ေျပာငး္လဲသြားျခငး္အတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ရွိသူကေတာ႔ လူနည္းစုျဖစ္ျပီး

ဘ၀ပ်က္သြားတာကေတာ႔ ေမြးကတည္းက ေစ်းခ်ဳိေတာ္ကိုအမွီျပဳျပီးအသက္ေမြး၀မ္းေက်ာငး္ခဲ႔ၾကတဲ႔

ေစ်းခ်ဳိသူေစ်းခ်ဳိသားမ်ားျဖစ္ပါတယ္။

ေစ်းအေဟာင္းကေနအသစ္ေျပာင္းလုိက္တဲ႔အခါ ကိုယ္ဖြင္႔ခဲ႔တဲ႔ဆုိင္ခန္းကို ျပန္လည္ရယူဘုိ႔အတြက္

ေငြျပန္သြင္းရပါတယ္။

ဆုိင္ခန္းေတြရလာျပန္ေတာ႔လည္း ေျမညီထပ္မွာ ျပန္ရတဲ႔သူေတြကေတာ႔အဆင္ေျပေပမယ္႔

ပထမထပ္ ဒုတိယထပ္ရသူမ်ားကေတာ႔ အေပၚထက္ကိုတက္ျပီးေစ်း၀ယ္တဲ႔အေလ႔အက်င္႔

မရွိၾကတဲ႔အတြက္ ေစ်းဦးမေပါက္တဲ႔ရက္မ်ားေတာင္မွ ရွိလာၾကျပန္ပါတယ္။

ဟုိးအေပၚဆုံးထပ္ကိုေရာက္သြားသူမ်ားကေတာ႔ပုိဆုိးပါတယ္။

တတိယထပ္မွာ ရွိေနတဲ႔ ဆုိင္ခန္းေတြမေတာ႔ ေစ်းဆုိင္ကေနပစၥည္းေခတၱသိမ္းဆည္းရာဂုိေဒါင္အျဖစ္ေျပာငး္လဲသြားၾကပါတယ္။

ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေပးတဲ႔ဆုိင္ခန္းေတြ ရဲ႕အက်ယ္အ၀န္းကလဲ ေျပာငး္လဲတုိးတက္လာတဲ႔

ေခတ္နဲ႔မေလ်ာ္ညီေတာ႔ ပစၥည္းမ်ားမ်ားထားလုိ႔မရ။

ခင္းက်င္းတာနဲ႔တင္ ဆုိင္ခန္းက လူထုိင္စရာေနရာမရွိ။

အဲေတာ့လူသြားလမး္ေပၚမွာအျပဳိင္အဆုိင္ခ်ခင္း။

ခင္းျပန္ေတာ႔ စည္ပင္နဲ႔စကားမ်ား။

ၾကာေတာ႔ေရာင္းလဲမေရာင္းရတဲ႔အတူတူ ဆုိင္ေတြပိတ္ထားလုိက္ၾကပါေတာ႔တယ္။

ေစ်းမွာဆုိင္လာဖြင္႔မယ္ဆုိရင္ ေန႔စဥ္ကုန္က်စာရိတ္ ဟုိေၾကးဒီေၾကးရွိလာပါတယ္။

ေနာက္မီးေရးထင္းေရးဆုိျပန္ရင္လဲ ၀င္သယ္လုိျပဳလုိ႔မရ ဆုိျပန္ေတာ႔ အျပင္မွာ

အိမ္မွာဖြင္႔ဘုိ႔ဘဲၾကဳိးစားၾကတဲ႔အတြက္ ေစ်းခ်ဳိမွာဘဲဖြင္႔တဲ႔သူမ်ားမွာအရင္လုိ

ေရာင္းပန္း၀ယ္ပနး္မလွေတာ႔တာလဲအေသအခ်ာပါဘဲ။

မန္းေလးျမဳိ႔ရဲ႕အမွတ္ရစရာေတြထဲမွာ ေစ်းခ်ဳိေတာ္ အီးရုံဆုိတဲ႔ေရႊဆုိင္တန္းလဲ ပါပါတယ္။

ယဥ္ေက်းပ်ဳငွာခ်ဳိသာတဲ႔ေစ်းေရာင္း၀ယ္ပုံကိုျမင္ခ်င္ရင္ေရႊဆုိင္တန္းမွာသြားၾကည္႔ရမွာပါဘဲ။

ေရႊထည္ပစၥည္းနဲ႔ပါတ္သက္ရင္ အစဥ္အဆက္ေရာင္း၀ယ္ခဲ႔ၾကတဲ႔ မႏၱေလးျမဳိ႔မ်က္ႏွာဖုံးမ်ား

စုေ၀းရာေနရာလည္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒါရုိက္တာ ေမာင္၀ဏၰအကယ္ဒမီရခဲ႔တဲ႔ “ကတီၱပါဖိနပ္စီးေရႊထီးေဆာင္း”နဲ

ဒါရုိက္တာေမာင္တင္ဦးရဲ႕”သၾကၤန္မုိး”ဇာတ္ကားေတြထဲမွာ ေစ်းခ်ဳိေတာ္ ေရႊဆုိင္တန္းရဲ႔ပုံရိပ္ေတြပါ၀င္ခဲ႔ဘူးပါတယ္။

အခုေတာ႔ ဒီေရႊဆုိင္တန္းကို ေစ်းခ်ဳိအေပၚဆုံးထပ္မွာေျပာငး္ေရႊ႔ေပးခဲ႔ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိိန္ကစျပီး အစဥ္အလာၾကီးမားခဲ႔တဲ႔ ေရႊဆုိင္တန္း ဘ၀ေတြေပ်ာက္ဆုံးကုန္ပါေတာ႔တယ္။

အခုခ်ိန္မွာေတာ႔ ေရႊဆုိင္ေတြက အျပင္မွာဘဲဖြင္႔တဲ႔အတြက္အရင္ကစည္ကားခဲ႔တဲ႔ေရႊဆုိင္တနး္က

ေနျမင္႔မွေစ်းလာဖြင္႔ ျပီးထမင္းစား တစ္ေရးတစ္ေမာအိပ္ အရင္ခင္မင္ခဲ႔တဲ႔ေဖာက္သည္မ်ားသာ ျဖဳိးတုိးေဖ်ာက္ေတာက္လာ၀ယ္တတ္ျပီး ဘာမွအလုပ္မျဖစ္ဘဲ

ညေနေစ်းသိမ္းျပန္  ရုံဘဲဆုိတဲ႔  ဘ၀ေတြေရာက္သြားပါတယ္။

ေစ်းအသစ္ကေနအေဟာင္းအေျပာငး္မွာ ဆုိင္ခန္းဘုိးေငြအတြက္ခက္ခဲလုိ႔ ဆုိင္ခန္းကိုလက္လႊဲေရာင္းလုိက္ရသူေတြလဲရွိပါတယ္။

အခ်ဳိ႔က်ျပန္ေတာ႔လဲ ဦးက်ားၾကီးမီးမွာ အိမ္မီးထဲပါလုိ႔မွ နလံမထူေသးခင္ ေစ်းအဖ်က္ခံရျပီး

လုပ္စားစရာေနရာေပ်ာက္ျပန္ေတာ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြက်ျပီး ဘ၀ေပ်ာက္ကုန္သူေတြလဲတစ္ပုံတစ္ပင္။

သူ႔ဘာသာသူ အရွိန္မပ်က္ေလးစီးဆီးေနတဲ႔ ေစ်းခ်ဳိရုံေတြကို ဖ်က္ျပီး အသစ္တည္ဘုိ႔စဥ္းစားၾကတဲ႔

လူေတြအေၾကာင္းကို စဥး္စားမိရင္ျပန္ေတြးၾကည္႔ေလေလ စိတ္ထဲမွာနာေလေလပါဘဲ။

************************************************************************

သူၾကီးသားကေတာ႔ ေျပာရင္းေျပာရင္းေဒါသေတြထြက္လာသလုိလုိ။

စကားေျပာရင္းေတာင္ အသံေတြတုန္လာပါတယ္။

 “ငါတုိ႔က ေစ်းခ်ဳိေတာ္ကို ဖင္ေပးျပီးခ်ီးပါခဲ႔တဲ႔ေကာင္ကြ” လုိ႔ငယ္တုနး္က စကားနုိင္လုေျပာခဲ႔

တာကုိသတိရမိပါတယ္။

သူၾကီးသားတုိ႔က တုိက္တန္းၾကီးေပၚမွာဆုိ္င္ဖြင္႔ျပီးေစ်းေရာင္းလာၾကတာကိုး။

သူတုိ႔ နဲ႔ဆုိင္ခ်င္းကပ္ရက္ကမိတ္ေဆြေတြ ေစ်းခ်ဳိေတာ္အေျပာင္းအလဲမွာေငြမတတ္နုိင္ေတာ႔

ဆုိင္မဲ႔လက္မဲ႔ျဖစ္သြားတာကိုျပန္ေျပာရင္း သူ႔မ်က္နွာမွာေၾကကြဲရိပ္ေတြလႊမ္းလို႔ေနပါတယ္။

“ငါတုိ႔ေဘးမွာအရင္တုနး္က ဘၾကီးျမေမာင္တုိ႔ရဲ႕ရူ႔မ၀ပန္းသီးဖိနပ္ဆုိင္ကြာ၊

ေလးစုိးျမင္႔တုိ႔ ေလးကိုၾကီးတုိ႔ရဲ႕အကိုင္းေတးသံသြင္းနဲ႔ပဥၥသိခၤေတးသံသြငး္နွစ္ဆုိ္္င္ကြာ၊

အန္ကယ္ခင္ေမာင္ရဲ႕ သရဖူနာရီဆုိင္ကြာ ဘဘစုနဲ႔ၾကီးခင္တုိ႔ရဲ႕ ခရီးေဆာင္အိတ္ဆုိင္ရယ္

ဦးေအးေက်ာ္ရဲ႔စက္ဘီးဆုိင္ကြာ ဦးတင္၀င္းနာရီဆုိင္ရယ္ေအာင္ေတာ္မူနာရီဆုိင္ရယ္

ေလးေရႊတုိ႔ရဲဒါန္အုိးဒါန္ခြက္ဆုိင္ေတြရွိခဲ႔ၾကတယ္ကြာ။

ကဲလက္ရွိဘယ္သူေတြဆုိင္ဆက္ဖြင္႔နုိ္င္ေသးလဲကြာ။

ေရွးလူေဟာင္းဆုိလုိ႔ တစ္ဆုိင္ႏွုစ္ဆုိင္ဘဲက်န္ေတာ႔တာေလ။

ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည္႔အရင္ ဒီေနရာေဟာင္းေတြကိုဖ်က္ျပီး

အသစ္ေဆာက္ၾကေတာ႔ ဒါၾကီးကိုမီွျပီး မတရားစီးပြာရွာခဲ႔တဲ႔သူေတြ

ကေတာ႔ တုိက္ေဆာက္ကားစီး နဲ႔အဆင္ေျပခဲ႔ၾကတာေပါ႔။

ဒါေပမယ္႔ သူတုိ႔မတရားရခဲ႔တဲ႔ေငြေတြထဲမွာေစ်းခ်ဳိသူ ေစ်းခ်ဳိသားေတြရဲ႕

ဘ၀ေတြ မ်က္ရည္ေတြနာက်ည္းမွဴ႔ေတြေရာစပ္ေနတာကေတာ႔အေသအခ်ာဘဲကြ”

“ဆုိ္င္တစ္ဆုိင္ပိတ္လုိက္ရတယ္ ဆုိရင္  ေပါ႔ေပါ႔ေလးေတြးရင္ေတာ႔

ဒီျပင္အလုပ္ေျပာငး္လုပ္ေပါ႔ကြာ။

ေအး ဒါေပမယ္႔ ဆုိင္တစ္ဆုိင္ရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ဒီလုပ္ငန္းနဲ႔ဆက္ႏြယ္ေနတဲ႔

ပစၥည္းထုတ္လုပ္သူ ျပန္လည္ေရာင္းေပးတဲ႔သူ ဒီဆုိင္က အေရာင္းသမား စာရင္းကိုင္

ကုန္ပုိ႔တဲ႔လုပ္သား ေတြရဲ႕

မိသားစု တစ္သီတစ္တန္းၾကီး ဒုကၡေရာက္ၾကရတာ”

ေျပာရင္းေမာလာတယ္နဲ႔တူပါရဲ႕ စားပြဲေပၚက ေအးစက္ေနတဲ႔ေရေႏြးၾကမး္ခြက္ကို

ေမာ႔ေသာက္ျပီး ခြက္ကိုေဆာင္႔ခ်လုိက္ပါတယ္။

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ေသခ်င္တဲ႔က်ားေတာေျပာင္းဆုိသလုိအေျပာငး္ေကာင္းလုိ႔ ဘ၀ပ်က္ခဲ႔တဲ႔ပုံျပင္သစ္ကေတာ႔

တရုပ္တန္းေစ်းတ ျဖစ္လဲ ရတနာပုံေစ်းၾကီးပါဘဲ။

အစကေတာ႔ ဒီတရုပ္တန္းေစ်းၾကီးက လမ္း၈၀ ၂၇လမ္းကေန၃၂လမ္းအထိမန္းေလးဘူတာရုံကိုေက်ာေပးျပီး

အလ်ားလုိက္ၾကီးတည္ထားပါ။

ဒီေစ်းၾကီးေၾကာင္႔ဘူတာတစ္၀ုိက္အသြားအလာရွုပ္တယ္။

သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္မူ႔လဲမရွိဘူး ဆုိတဲ႔အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ၃၃-၃၄ၾကား ရ၈လမး္ကိုေျပာငး္လုိက္ပါတယ္။

ဒီေစ်းၾကီးနဲ႔တြဲရက္ မနး္ေလးျမဳိ႔ရဲ႔ပထမဆုံးေသာ အကုန္အစုံရနုိင္တဲ႔ေရွာပင္းေမာလ္ၾကီးျဖစ္တဲ႔ “စကိုင္း၀ပ္”ပါေပၚထြန္းလာပါတယ္။

မႏၱေလးသူ မႏၱေလးသားမ်ားအတြက္ေစ်းလည္ထြက္ဘုိ႔ ေနရာေဒသသစ္တစ္ခုျဖစ္လာခဲ႔သေပါ႔။

အဲေတာ႔အရင္တုနး္က လမး္ေဘးမွာ ဘမ္းခင္းျပီးေရာင္းခဲ႔ ပလက္ေဖာင္းေပၚ ခုံခင္းျပီးထြက္ခဲ႔ၾကတဲ႔

တရုပ္တန္းကေစ်းသည္ေတြလဲရတနာပုံအဆင္႔ျမင္႔ေစ်းၾကီးေပၚကုိအလုိလုိေရာက္သြားၾကပါတယ္။

တရုပ္ျပည္ဘက္ကလာတဲ႔အထည္အလိပ္ေတြ အက်ီၤဆုိင္ေတြနဲ႔ နဲ႔ဓါတ္ဘူးပန္ကန္ခြက္ေယာက္ေရာငး္သူမွန္သမွ်

ဒီရတနာပုံေစ်းအသစ္ၾကီးေအာက္ထပ္မွာ ဖြင္႔ၾကပါတယ္။

ခက္တာက ဖင္မလွည္႔သာေခါင္းမလွည္႔သာ ဆုိင္ခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးေတြမွာ က်ပ္က်ပ္သပ္သပ္ဖြင္႔ၾကရေတာ႔

မီးမ်ားပ်က္ရင္ ဆုိင္ေတြမွေမွာင္မဲလုိ႔ေနပါတယ္။

မလင္းတာကေတာ႔ လမ္းမျမင္ရေအာင္ကို ေမွာင္မဲေနျပီး တြဲလြဲခ်ိတ္ျပီးခင္းက်င္းထားတဲ႔အထည္ေတြၾကားထဲမွာတုိးေ၀ွ႔လုိ႔သြားရပါတယ္။

မေရာက္ဘူးသူမ်ား ဒီေစ်းထဲ၀င္သြားမိရင္ ၀ကၤပါလွည္႔သလုိ လမး္ေပ်ာက္ေနတတ္ပါတယ္။

ဒီေစ်းၾကီးက မနး္ေလးနဲ႔အထာက်လုိ႔မွ မ၀ေသးခင္ မီးထေလာင္ပါေတာ႔တယ္။

ေဆာက္ထားတာက အဆင္႔ျမင္႔အထပ္ျမင္႔အေဆာက္အဦး။

မီးျငိမ္းသတ္တဲ႔စံနစ္က ေရွးရုိးနည္းလမး္။

အထပ္ျမင္႔ျမင္႔တုိက္ေပၚကိုတက္ျငိမး္စရာ ေလွခါးပါတဲ႔ကားက တစ္စီးစ ႏွစ္စီးစ။

မီးေလာင္ရင ္ျငိမး္သတ္ဘုိ႔အတြက္အဓိကက်တဲ႔ ေရယူစရာေနရာက အနီးအနားမွာမရွိ။

မနက္ေစ်းဖြင္႔ခ်ိန္ ၈နာရီပါတ္၀န္းက်င္ေလာက္က ေလာင္လိုက္တဲ႔မီးကေစ်းေအာက္ေျခကေန တစ္ထပ္ျပီးတစ္ထပ္ေလာင္သြားလုိက္တာ ေလာင္စရာမက်န္ေတာ႔တဲ႔ အေနအထားေရာက္မွာ မီးျငိမး္ပါတယ္။

ဒါေတာင္ ည ၈နာရီေလာက္ထိ မီးျငိမး္လုိ႔မျပီးေသးပါဘူး။

ေအာက္ေျခကေနမီးေလာင္ေနေတာ႔အထက္ထပ္မွာဖြင္႔ထားၾကတဲ႔ဆုိင္ပုိင္ရွင္ေတြမွာ ၀င္ခြင္႔မရလုိ႔လက္ပုိက္ၾကည္႔ေနရပါတယ္။

မီးေလာင္တဲ႔ အခ်ိန္ကာလ အ၀တ္အထည္သမားမ်ား သၾကၤန္အတြက္ၾကဳိတင္လုိ႔ပစၥည္းစုခ်ိန္ျဖစ္ေနေတာ႔

ဆုံးရွုံးမူ႔ၾကီးမားလြန္းပါတယ္။

မီးကေလာင္ မီးသတ္ေတြေရာအရပ္သားေတြပါ ရွိစုမဲ႔စု ေလးနဲ႔နုိင္သေလာက္ျငိမး္။

မီးကမျငိမး္။

အႏၱရာယ္ ရွိတယ္ဆုိတဲ႔ကန္႔သတ္ခ်က္နဲ႔ အထဲ၀င္ျပီး ပစၥည္းသယ္ခြင္႔မရတဲ႔ဆုိင္ပုိင္ရွင္ေတြမွာလဲ

လမး္ေပၚမွာ ငုိသူငုိ လဲသူလဲ ေမ႔သူေမ႔ နဲ႔ ဘ၀ပ်က္တစ္ခန္းရပ္ျပဇာတ္ၾကီးကို ၾကည္႔ေနရသလုိပါဘဲ၊။

ဒီမီးေလာင္မူ႔ၾကီးမွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ဆုံးရွဳံးမူ႔က မ်ားျပားလွပါတယ္။

၂၀၀၆ခုႏွစ္မတ္လ၂၄ရက္ေန႔မွာစဖြင္႔ခဲ႔တဲ႔  စကိုငး္၀ပ္နဲ႔ရတနာပုံေစ်းၾကီးဟာ

၂၀၀၈ခုႏွစ္ေဖေဖာ္၀ါရီလ၂၅ရက္ေန႔မွာ မယုံၾကည္နုိင္ေလာက္စရာအျဖစ္အပ်က္မ်ားနဲ႔အဆုံးသတ္ခဲ႔ရပါတယ္။

၁၉၈၄ခုႏွစ္က ေလာင္ခဲ႔တဲ႔ဦးက်ားၾကီး ၀င္းမီးက မႏၱေလးျမဳိ႔ကို အသဲကြဲေစတယ္ဆုိရင္

ဒီ ရတနာပုံေစ်းမီးက မႏၱေလးျမဳိ႔ ရဲ႕ ႏွလုံးသားကုိ ေခ်မႊလုိက္တဲ႔ မီးလုိ႔တင္စားနုိင္ပါတယ္။

ဒီေစ်းမီးေလာင္သြားပုံက  ဘယ္လုိမွယုံၾကည္နုိင္စရာမရွိေပမယ္႔ လက္ေတြ႔အျဖစ္ကေတာ႔ ျပာပုံဘ၀နဲ႔ဘဲ

အဆုံးသတ္ခဲ႔ရပါတယ္။

**********************************************************************************

ရတနာပုံေစ်းမီးေလာင္ကြ်မး္မူ႔ရဲ႕အေျဖကေတာ႔ ေစ်းရုံထဲမွာထမင္းခ်က္တာကစျပီးေလာင္တယ္ဆုိတာနဲ႔ဘဲ

အဆုံးသတ္ခဲ႔ရပါတယ္။

ဒီမီးေလာင္မွဳ႔ၾကီးရဲ႕ေနာက္ကြယ္မွာ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ ပေဟဠိေပါင္းမ်ားစြာ အံ႔ၾသျခငး္မ်ားစြာ

မယုံၾကည္နုိင္စရာေတြမ်ားစြာရွိေနခဲ႔ေပမယ္႔ မီးတကယ္ေလာင္သြားတာကေတာ႔အိပ္မက္ပမာ။

လက္ရွိအေနအထားမွာေတာ႔ ဒီေနရာမွာေစ်းသစ္ၾကီးျပန္ေဆာက္လုိ႔

အုိးရွင္းစူပါမက္ကက္ၾကီးျဖစ္လုိ႔ျပန္လည္စည္ကားလုိ႔ေနပါတယ္။

ကုန္လြန္ခဲ႔ေပမယ္ မေ၀းေသးတဲ႔အတိတ္ကာလမွာ

 မႏၱေလးက ထီးတုိင္ေစ်းၾကီး မီးေလာင္တယ္။

မႏၱေလးက စကိုင္း၀ပ္ နဲ႔ရတနာပုံေစ်းမီးေလာင္တယ္။

မုံရြာေစ်းၾကီးမီးေလာင္တယ္။

ေမာ္လျမဳိင္ျမဳိ႔မေစ်းမီးေလာင္တယ္။

ရန္ကုန္စမ္းေခ်ာင္းက ဂြေစ်းမီးေလာင္တယ္။

ေတာင္ဥကၠလာပက ေဟမ၀န္ေစ်းမီးေလာင္တယ္။

ရန္ကုန္မဂၤလာေစ်းၾကီးမီးေလာင္တယ္။

ကသာေစ်းၾကီးမီးေလာင္တယ္။

အခု သံျဖဴဇရပ္ေစ်းမီးေလာင္တယ္။

ဒီမီးေလာင္မူ႔ေတြနဲ႔အတူ ပုိင္ဆုိင္မူ႔ေတြ ဘ၀ေတြပါသြားခဲ႔တာလဲအမွန္ပါဘဲ။

ေဟာ မီးေလာင္တဲ႔ေနရာမွာ ေစ်းေတြထပ္ေဆာက္မယ္။

ေဆာက္လုိက္တာေတြက အဆင္႔ျမင္႔အမည္တပ္ထားတဲ႔ သုံးေလးထပ္အေဆာက္အဦးေတြျဖစ္ကုန္တာမ်ားပါတယ္။

အေဆာက္အဦအဆင္႔ျမင္႔သလုိမီးျငိမး္သတ္တဲ႔ ပံုစံေတြ ကားေတြ စက္ကိရိယာေတြကေရာ တကယ္အဆင္႔ျမင္႔ပါျပီလား။

ေစ်း မီးေလာင္တယ္ ေဟ႔ဆုိတာနဲ႔ ဆုိင္ပုိင္ရွင္ေတြခဗ်ာ ကိုယ္႔ပစၥည္းကိုယ္ နုိင္သေလာက္သယ္ယူခြင္႔မရဘဲ

မီးေလာင္တာကို မ်က္ရည္လည္ရႊဲနဲ႔ ေငးၾကည္႔ေနရအုံးမွာလား။

ဒါမွမဟုတ္ သူဘာသူ ပုံမွန္လည္ပတ္စည္းေမ်ာေနတဲ႔ေစ်းေတြကို အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားစြာနဲ႔

ျပန္လည္တည္ေဆာက္ ေနၾကအုံးမွာလား ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းေတြက ေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔ စကား၀ုိင္းထဲမွာ

အေျဖမရွိဘဲလြန္းပ်ံသြားလုိ႔ေနပါတယ္။

တကယ္တမး္တြက္ၾကည္႔ရင္း “ေစ်း “ဆုိတဲစကားလုံးေလးက တစ္လုံးထဲျဖစ္ေပမယ္႔

ရပ္ကြက္တစ္ခု ရြာတစ္ရြာ ျမဳိတစ္ျမဳိ႔ နုိင္ငံတစ္ခုရဲ႕ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ။

ပုိင္ဆုိင္မူ႔ေပါငး္မ်ားစြားကို ျမဳတ္နွံထားရာေနရာေလးတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေစ်းေတြအေျခပ်က္ရင္ တုိင္းျပည္ကုိ သြယ္၀ုိက္ေသာနည္းအားျဖင္႔ဖ်က္ဆီးတယ္လုိ႔ယုံၾကည္မိပါတယ္.။

ဒီေစ်းေတြ အင္အားခ်ိနဲ႔သြားရင္ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အင္အားကိုခ်ိနဲ႔ေအာင္လုပ္တာနဲ႔ အတူတူပါဘဲ။

ဒါေၾကာင္႔ေစ်းကို ပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ဘုိ႔  ၊

ဒီေစ်းအပ်က္မွာ အျမတ္ထုတ္ဘုိ႔ ၾကံစည္ေနသူမ်ားရွိခဲ႔ရင္ ရပ္တနး္က ရပ္ဘို႔ေတာ္ျပီလုိ႔ဘဲေျပာခ်င္ပါတယ္။

အဲေတာ႔ ေစ်းပ်က္လုိ႔ ဒုကၡေရာက္ခဲ႔ဘူးၾကတဲ႔ မိသားစုမ်ားကလဲ

မီးေလာင္လုိ႔ျဖစ္ျဖစ္ အသစ္ျပန္ေဆာက္လုိ႔ျဖစ္ျဖစ္ပ်က္သြားမွာကိုေတြ႔ စုိးတထိတ္ထိတ္နဲ႔ေၾကာက္ရႊံေနၾကတာကို

မုိးျပဳိမွာေၾကာက္ ေနတယ္လုိ႔ မဆုိရက္တာေတာ႔ အမွန္ပါဘဲ။

ေၾကာက္လဲေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ႔အေတြ႔အၾကဳံဆုိးေတြကို ဘ၀ေတြနဲ႔လဲယူထားၾကရတာကိုး။

အခုေတာ႔ ေႏြဦးေပါက္ရာသီလဲေရာက္လုိ႔လာပါျပီ။

စာရင္းေတြ ပိတ္ၾကေတာ႔မယ္႔  အခ်ိန္လဲ နီးကပ္လာပါျပီ။

ရာသီကလဲ တစထက္တစ ပူျပင္းလုိ႔လာပါျပီ။

ေႏြဦးကိုႏွစ္စဥ္ၾကဳိဆုိေနၾက ဥၾသ (မီးသတ္ကားအခ်က္ေပးသံ)ကလဲ မၾကာခဏၾကားေနရပါျပီ။

အဲေတာ႔

က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာလဲ ဘယ္ေစ်းမ်ား မီးေလာင္အုံးမလဲလုိ႔ ေတြးလုိ႔

ေၾကာက္ေနၾကပါသည္။

ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး

(16-2-2013)

 (ဒီအေၾကာငး္ေတြေျပာျပတဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ကိုေက်ာ္ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါ၏)