“မည္သူေစာင္႔၏
မေစာင္႔၏ တားသူရွိ၏ မရွိ၏”
ဒီေန႔မနက္အလုပ္သြားဘုိ႔
အိမ္ကထြက္ခါနီးမွာ အေ၀းက မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ဆီက
ဖုန္း၀င္လာပါတယ္။
“
ကုိေပါက္ က်ဳပ္မနး္ေလးေရာက္ေနတယ္ဗ်။
ခင္ဗ်ားေျပာေျပာေနတဲ႔ ‘တုိရွည္’
ဆုိတဲ႔မုန္႔စားခ်င္တယ္ဗ်ာ၊
ေနာက္ခ်ပါတီနဲ႔
ဘာဂ်ီေၾကာ္ေရာဗ်ာ။”
“ရတယ္ေလ
က်ေနာ္လာေခၚမယ္ ဘယ္နားမွာတည္းတာလဲ”
“၃၅လမး္ကုန္းေက်ာ္နားမွာဗ် က်ဳပ္မိန္းမနဲ႔ကေလးေတြလဲပါတယ္”
အဲလုိေျပာေတာ႔
က်ေနာ္မွာအုံးစားသြားပါတယ္။
မန္းေလးမွာ
ဆုိးတာတစ္ခုက ကိုယ္႔မွာ ကိုယ္ပုိင္ကားမရွိရင္ ဧည္႔၀တ္ေက်ဘုိ႔ အေတာ္ခက္ပါတယ္။
ဧည့္သည္ကတစ္ေယာက္ထဲဆုိရင္
ျပႆနာမရွိေပမယ္႔ တစ္ေယာက္ထက္ပုိရင္ ထမင္းလုိက္ေကြ်းဘုိ႔
တုိ႔
ဟုိနားဒီနားလုိက္ပုိ႔ ဘုိ႔က အဆင္မေျပတတ္ပါဘူး။
မန္းေလးမွာ
သင္႔တင္႔တဲ႔ႏူန္းထားနဲ႔ေျပးတဲ႔ တကၠစီ မရွိတာေၾကာင္႔ပါ။
တကၠစီ
ရွိတယ္ဆုိေပမယ္႔လဲ ေစ်းၾကီးသလုိ ကားအေရအတြက္ကလဲမမ်ား။
က်ေနာ္မွာကလဲ
ကားမရွိ ဆုိင္ကယ္ဘဲရွိတာကိုး။
အဲဒါနဲ႔
အျမန္ဆုံးစဥ္းစားလုိက္ေတာ႔ သူစားခ်င္တဲ႔ ‘တုိရွည္’လဲရ သူတည္းတဲ႔ေနရာနဲ႔လဲနီး
သူလဲလာလုိ႔လြယ္မယ္႔
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကုိဘဲ လာခဲ႔ဘုိ႔ ခ်ိန္းလုိက္ရပါတယ္။
က်ေနာ္မိတ္ေဆြစားခ်င္တဲ႔မုန္႔ကလဲ
ျမန္မာမုန္႔မဟုတ္ေတာ႔ ဘာရယ္ညာရယ္ေရြးလုိ႔မရနုိင္ျပန္ပါဘူး
ဒီမုန္႔ရတဲ့ဆုိင္ဘဲသြားစားရေတာ႔တာေပါ႔။
သူကုိဘယ္လုိလာရမယ္ဆုိတာေျပာျပေတာ႔သူကလဲ
လမး္ေလ်ာက္ျပီးလာခဲ႔မယ္လုိ႔ဆုိေတာ႔
အဆင္ေျပသြားပါတယ္။
*********************************************************
က်ေနာ္လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေရွ႔အေရာက္သူတုိ႔မိသားစုလဲ
ေရာက္လုိ႔လာပါတယ္။
ဆုိင္ထဲေရာက္ေတာ႔
ကုိယ္စားခ်င္တာကိုယ္မွာၾကေပါ႔။
ကေလးတစ္ေယာက္က
ဒန္ေပါက္။
တစ္ေယာက္က
ဆိတ္စြတ္ျပဳတ္နဲ႔နံျပား။
သူ႔မိန္းမကေတာ႔
အာလူးပူရီ။
သူကေတာ႔
တုိရွည္တစ္ပြဲ ခ်ပါတီတစ္ပြဲနဲ႔ ဗာဂ်ီေၾကာ္။
သူတုိ႔ေနတဲ႔ျမဳိ႔မွာအလြယ္တကူ၀ယ္စားလုိ႔မရနုိင္တဲ႔မုန္႔ေတြေပါ႔။
က်ေနာ္ကေတာ႔
မလုိင္နဲ႔နံျပား။
မွာထားတဲ႔မုန္႔မေရာက္ေသးခင္မွာတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မာေၾကာင္းသာေၾကာင္းတုိ႔
လုပ္ငန္းကိုင္ငန္းေတြ
ဟုိေရာက္ဒီေရာက္ေတြ႔တုန္းေလးအေျပးလႊား
ေျပာၾကရတာေပါ႔။
အဲလုိေျပာေနတုနး္
သပိတ္ကေလးနဲ႔ကိုရင္ေလးတစ္ပါး
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထဲမွာ၀င္ျပီးဆြမ္းခံပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔၀ုိင္းနားကုိ
အဲဒီကိုရင္ေလး ဆြမ္းရပ္ေတာ႔ က်ေနာ္႔ မိတ္ေဆြရဲ႕မိန္းမက
ရာတန္ေလးတစ္ရြက္ထုတ္ျပီး လွဴလုိက္ပါတယ္။
ကိုရင္ေလးလာရပ္လုိက္ေတာ႔
ေျပာလက္စ စကားလဲျပတ္သြားပါတယ္။
သိပ္မၾကာခင္မွာထားတဲ႔မုန္႔ေတြေရာက္လာေတာ႔
စားလုိက္စကားေျပာလိုက္ေပါ႔။
က်ေနာ္တုိ႔
မုန္႔စားေနတုံး ေဘးနားမွာ ေနာက္ထပ္ကိုရင္ေလးတစ္ေယာက္
ေရာက္လာျပန္ေတာ႔က်ေနာ္မိတ္ေဆြက ၂၀၀က်ပ္တန္တစ္ရြက္
ထည္႔လုိက္မွ
ကိုရင္ေလး လဲဒီျပင္႔၀ုိင္းဘက္ကိုဆက္ကူးသြားပါတယ္။
အဲဒီကိုရင္ေလးထြက္သြားေတာ႔
ေနာက္ထပ္ကုိရင္တစ္ပါးထပ္၀င္ျပီး
အေစာကလုိဘဲဆြမ္းခံျပန္ပါတယ္။
မိတ္ေဆြ
ကလဲ သူ႔ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ေနထုတ္လွဴလုိက္ျပန္ပါတယ္။
ေဟာ ခဏေနေတာ႔ ေနာက္ထပ္ကိုရင္ေလးတစ္ပါး။
ျပီးေတာ႔
ေနာက္ထပ္ကိုရင္ေလးတစ္ပါး။
ေနာက္ထပ္ေရာက္လာတဲ႔ကိုရင္ေလး
အလွည္႔ေရာက္ေတာ႔
က်ေနာ္႔
မိတ္ေဆြလဲ သူ႔ပုိက္ဆံအိတ္ထဲ မွာ အရြက္ေသးမက်န္ေတာ႔ ။
အဲေတာ႔
ကန္႔ေတာ႔ဆြမး္ လုိက္ရပါေတာ႔တယ္။
အဲဒါနဲ႔
က်ေနာ္လဲ ကိုရင္ေလးေတြ ဆြမ္းခံေနတာကို လုိက္ၾကည္႔မိပါတယ္။
ကိုရင္ေလးေတြဆြမ္း၀င္ခံၾကတာကို
အလွဴေငြထည္႔လုိက္သူလဲရွိ။
ကန္႔ေတာ႔ဆြမး္လုိ႔ေျပာသူလဲရွိ။
ေခါင္းယမ္းျပသူလဲရွိ။
ဘာမွမေျပာဘဲ
အစားမပ်က္ စကားေျပာမပ်က္ ဟန္မပ်က္ေနသူလဲရွိ။
စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္ျဖစ္သြားပုံရတဲ႔သူလဲရွိ။
ကိုရင္ေလးေတြကေတာ႔
ဒါေတြကို ဘာမွသိပ္ဂရုစုိက္ေနပုံမေပၚ။
စားပြဲနားမွာ
၀င္ျပီး ရပ္ေန။
အလွဴေငြထည္႔
လုိက္တယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ျမန္ျမန္ ေနာက္တစ္၀ုိင္းကူး။
မထည္႔ဘူးဆုိရင္
အေတာ္ၾကာေအာင္ ရပ္ေနတတ္ပါတယ္။
ဟုိကေန႔
ကန္႔ေတာ႔ဆြမ္းေျပာလုိက္မွ ဒါမွမဟုတ္
မလွဴတာေသခ်ာေလာက္ျပီဆုိမွ
ေနာက္တစ္၀ုိင္းကူး။
ၾကည္ရင္းက်ေနာ္ေခါင္းေတြေတာင္
မူးလာသလုိပါဘဲ။
????????????????????????????????????????????????????????????
ဟုိအရင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကေန႔
လက္ရွိအခ်ိန္အထိ က်ေနာ္တုိ႔ ”
ဗုဒၶဘာသာအႏြယ္၀င္” မ်ားဟာမိရုိးဖလာ ကိုးကြယ္မွဳ႔
သက္သက္နဲ႔ဘဲေနလာခဲ႔ၾကပါတယ္။
အဖုိးအဖြား
အေဖအေမကိုးကြယ္လုိ႔ ဆက္ကုိးကြယ္တယ္ ဒီထက္မပုိ။
ကုိယ္႔ယုံၾကည္တ႔ဲဘာသာတရားကို
စည္ပင္ေ၀ဆာေအာင္လုပ္တာက ဘုရားသားေတာ္ျဖစ္တဲ႔သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕တာ၀န္ဆုိတဲ႔
အေတြးနဲ႔ဘဲ ေနသာသလုိေနခဲ႔ၾကပါတယ္။
သာသနာေတာ္ကုိ
ပ်ံ႔ပြားေအာင္လုပ္ခဲ႔ၾကတဲ႔ လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြရွိခဲ႔ေပမယ္႔ အေရအတြက္မမ်ားပါဘူး။
က်ေနာ္အပါအ၀င္အမ်ားစုကလဲ
အလွဴအတန္းလုိ ရွိတဲ႔အခါမ်ဳးိမွာသာအမ်ားနဲ႔ေရာျပီး
“နေမာတႆ”
လုပ္တာ၊ ဘုရားေရာက္ရင္ ေပါက္ဆိန္ေပါက္ ဦးခ်ကန္႔ေတာ႔ တာ
ကလြဲရင္က်န္တဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ႔
ဘာသာေရးဆုိတာ ကိုယ္နဲ႔မဆုိင္သလုိေနခဲ႔ၾက။
ဘာသာတရားဆုိတာ
အလုပ္မလုပ္နုိင္တဲ႔သက္ၾကီးရြယ္အုိအခ်ိန္ေရာက္မွ
ကိုယ္႔နဲ႔ထိေတြ႔ရမယ္႔
ကိစၥတစ္ခုလုိသေဘာထားၾကပါတယ္။
ဥပုဒ္ရက္မွာ
ဥပုဒ္သီတင္းေဆာက္တည္တာ။
ကိုယ္႔ရဲ႕ညီအကိုေမာင္နွမေတြ
တူတူမေတြ သားသမီးေတြကို ” ဗုဒၶဘာသာ”နဲ႔ပါတ္သက္
တဲ႔သိသင္႔သိထုိက္တာေတြကို
ေျပာျပဘုိ႔ေ၀လာေ၀းကိုယ္တုိင္ေတာင္ေသခ်ာမသိ။
ပါဠိဘာသာနဲ႔ေရးထားတဲ႔
ဘုရားစာကုိ အနက္သိဘုိ႔မေျပာနဲ႔ အသံထြက္ေတာင္
ဌာန္ကရုိင္းက်ေအာင္
မဆုိတတ္ၾကပါဘူး။
ကိုယ္႔ကေလးေတြကုိလဲ
” ဗုဒၶဘာသာသင္တန္း”ေတြပို႔ဘုိ႔လဲ အသိတရားထဲမွာမရွိ။
အဲေတာ႔
” ဗုဒၶဘာသာအႏြယ္၀င္”အားလုံးဟာ အမည္ခံသက္သက္ေလာက္
အဆင္႔နဲ႔႔ဘဲ
ရပ္တည္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
ကေလးေတြကို
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းပုိ႔ေပးရေကာငး္မွန္းမသိ။
ဒီေတာ႔လဲ
ကေလးေတြက ရဟန္းသံဃာမ်ားနဲ႔စကားမေျပာတတ္ေတာ႔။
အခ်ဳိ႔ကေတာ႔
ဒါကုိဘဲဂုဏ္ယူစရာတစ္ရပ္လုိရွိေနခဲ႔ၾက။
“လူနည္းစုမုိ႔လုပ္နုိင္တာပါကြာ”လုိ႔ဆုိခ်င္ဆုိနုိင္ေပမယ္႔
က်န္ေသာဘာသာ၀င္မ်ားက
သူတုိ႔ဘုရား၀တ္ျပဳရမယ္႔ရက္ေတြ
ဘုရား၀တ္ျပဳခ်ိန္ေတြမွာ လူၾကီးလူငယ္မက်န္
ဘုရားေက်ာင္းတက္တာ
ဘုရား၀တ္ျပဳၾကတာကေတာ႔ အတုယူစရာလုိ႔ေျပာရင္မမွားနုိင္ပါ။
ၾကဳံလုိ႔သြားတာ
မဟုတ္ဘဲ တကယ္႔ကုိ လုပ္ရမယ္႔ ၀တၱရားတစ္ခုလုိသေဘာထားလုိ႔
မွန္မွန္ၾကီးသြားၾကတာပါ။
ေနာက္သူတုိ႔ရဲ႔သားသမီးေတြကို
ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀က စျပီး သူတုိ႔ ကိုယ္ယုံၾကည္ကိုးကြယ္တဲ႔ဘာသာတရားနဲ႔ပါတ္သက္တဲ႔
စာေတြကိုမူရင္းအတုိင္း
ဖတ္နုိ္င္ေအာင္
စာသင္ေက်ာင္းေလးေတြဆီကို မိဘကုိယ္တုိင္က လုိက္လံပုိ႔ေပးတာ
စံနစ္တက်သင္ေစတာကလဲ
အတုယူစရာတစ္ခုပါဘဲ။
က်ေနာ္ေနထုိင္ရာအိမ္အနားက
အစၥလမ္ဘာသာကိုယုံၾကည္ကိုးကြယ္တဲ႔မိသားစုက
ကေလးေတြကို
မနက္ေျခာက္နာရီေလာက္ဆုိရင္ အာရဗီစာသင္ေက်ာင္းကုိ မိဘ
ကိုယ္တုိင္
လုိက္ပုိ႔တာကုိေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။
ဟုိအရင္က
“ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တနး္”ေတြဖြင္႔ၾကတဲ႔အခါ
က်ေနာ္တုိ႔မိဘေတြကိုယ္တုိင္က
စိတ္ပါလက္ပါလုိက္ပုိ႔တာ မေတြ႔ရသေလာက္။
ညီေလးညီမေလးကို
လုိက္ပုိ႔ဘုိ႔ အိမ္က ခုိင္းရင္ေတာင္မွ အလုပ္ရွုပ္တယ္ထင္တဲ႔
သူေတြအမ်ားၾကီးရွိခဲ႔ၾကပါတယ္။
(ျပီးခဲ႔တဲ႔လကေတာ႔
ဘုရားၾကီးစာတုိက္ေကြ႔နားက သာသနာ၂၅၀၀ဗိမၼာန္မွာ
ယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တန္းဖြင္႔ေတာ႔
မနက္မနက္ဆုိရင္ သင္တန္းတက္မယ္႔ ကေလး ေလးေတြကို
ကားေတြဆုိင္ကယ္ေတြနဲ႔ လာ
လာျပီးပုိ႔ၾကတာျမင္ရေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ
တကယ္ကုိၾကည္ႏူးမိတာအမွန္ပါဘဲ။)
ကိုယ္႔ယုံၾကည္ရာဘာသာနဲ႔ပါတ္သက္ရင္
ကိုယ္တုိ္င္အေသအခ်ာသိေနဘုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။
ဘာမသိ
ညာမသိ အလြတ္ေအာ္ဆုိေနတာထက္စာရင္ စိတ္ထဲမွာစိမ္႔၀င္ေနေအာင္
သိေနတာက
ပုိေကာငး္ပါတယ္။
ဒါကလဲ
ဘာမွ မစြမ္းေဆာင္နုိင္ေတာ႔တဲ႔အုိမင္းမစြမး္တဲ႔ အရြယ္မွလုပ္ရမွာမဟုတ္ဘဲ
ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ကတည္းက
သင္ယူခဲ႔ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ကိုယ္တုိင္လဲ
ငယ္စဥ္ကတည္းက မသင္ယူခဲ႔ရေတာ႔ အခုအသက္အရြယ္
ရလာခ်ိန္မွာေတာင္
ေ၀ေတ၀ါးတားျဖစ္ေနတုံးဆုိတာကလဲ ျငင္းမရပါဘူး။
ႏွလုံးသားအတြင္းထဲထိ
သေဘာေပါက္လာလုိ႔ ယုံၾကည္ခဲ႔ရင္ အျခားဘာသာတစ္ခုကို
ကူးေျပာငး္ဘုိ႔ဆုိတာ
လုံး၀ မျဖစ္နုိင္ပါဘူး။
ကိုယ္႔အတြင္းစိတ္ကသာ
ခုိင္ခုိ္င္မာမာ စြဲျမဲယုံၾကည္ေနခဲ့ရင္ ဘာနဲ႔ဘဲဆြဲေဆာင္
ဆြဲေဆာင္
လုံး၀ယိမ္းယုိင္မသြားနုိ္င္ဘူးလုိ႔ခံယူပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က
လူတုိင္းလူတုိင္းဟာ ကိုယ္႔ရဲ႔စား၀တ္ေနေရးအတြက္မအားရေအာင္
ေန႔စဥ္
ရုန္းကန္လုပ္ကိုင္ေနၾကတာမွန္ေပမယ္႔ အရြယ္ရွိသူ က်ားမ မေရြး
ကိုယ္နဲ႔နီးစပ္တဲ႔
ဘုရားေက်ာင္းကန္မွာ ဥပုဒ္ဇရပ္မွာ ရပ္ကြက္ဓမၼာရုံမွာ
ကိုယ္႔ရဲ႔အားလပ္ခ်ိန္ထဲကေနနည္းနည္းေလာက္ဖဲ႔ျပီးမွန္မွန္ေလးေတြ႔ဆုံၾကျပီး
ကိုယ္႔
ဘာသာတရားနဲ႔ပါတ္သက္တာေတြ၊ကိုယ္႔အမ်ဳိးသားေရး ေတြ၊
ကိုယ္ႏုိင္႔ငံအေရးနဲ႔ပါတ္သက္တာေတြကို
ေျပာဆုိျဖစ္ၾက တုိင္ပင္ျဖစ္ၾကမယ္ဆုိရင္
အေတာ္ေလးကို
ေကာင္းမယ္လုိ႔လဲေတြးမိပါတယ္။
အဲလုိမွန္မွန္ေတြ႔ဆုံျပီး
စုစည္းမိၾကမယ္ဆုိရင္ မသိလုိက္မသိဖာသာေနသူေတာင္
စိတ္ပါလာေအာင္
ဆြဲေဆာင္နုိင္မယ္လုိ႔လဲယုံၾကည္မိပါတယ္။
ဒီလုိအစုအဖြဲ႔ေလးေတြက
တစ္ႏုိင္တစ္ပုိင္လုပ္ေဆာင္တာေတြကေနအစုအဖြဲ႔
ၾကီးအသြင္
ကူးေျပာငး္လာရင္ က်ေနာ္တုိ႔ယုံၾကည္ကိုးကြယ္တဲ႔
”
ဗုဒၶဘာသာ” ကုိ မိရုိးဖလာအရ ” အျဖစ္ကိုးကြယ္”ေနရာကေနျပီး
မွန္ကန္စြာယုံၾကည္႔လုိ႔
ကုိးကြယ္တဲ႔ “ အစစ္ကိုးကြယ္”တဲ႔ အေနအထားကုိ
ေသခ်ာေပါက္ေရာက္သြားနုိင္ပါတယ္။
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ဒီႏွစ္ပုိင္းေတြမွာ
၀မး္သာစရာေကာင္းတဲ႔ကိစၥတစ္ခုကေတာ႔ က်ေနာ္တုိ႔
” ဗုဒၶဘာသာအႏြယ္၀င္” ေတြ ရဲ႕ ေဆာင္ရြက္မွဳ႔ေလးေတြပါဘဲ။
အရင္က
ဘာသာတရားဆုိ တာ သက္ၾကီးရြယ္အုိေတြသာေဆာင္ရြက္ရမယ္႔
အလုပ္လုိသတ္မွတ္ရာက
ေန လူငယ္ပုိငး္ကပါ အင္တုိ္က္အားတုိက္ပါ၀င္ေဆာင္
ရြက္လာၾကတာပါဘဲ။
အရင္က
မန္းေလးမွာဆုိရင္ နာေရးမွာ ကူညီေဆာင္ရြက္တဲ႔ကားက ၂၇လမ္း-၈၂လမ္းက
အစၥလမ္ဘာသာ၀င္မ်ားထူေထာင္ထားတဲ႔
နိဗၺာန္ေဆာ္ ကားအစိမ္းေလးတစ္စင္းဘဲရွိပါတယ္။
“ဘယ္နားမွာဘာတဲ႔”ဆုိရင္
အဲဒီကားေလးကဘဲ လာျပီးသယ္တာပုိ႔တာလုပ္ရပါတယ္။
လမ္းမွာယာဥ္တုိ္က္မူ႔ျဖစ္ရင္လဲ
ဒီကားေလးပါဘဲ။
က်ဳံးထဲမွာေရနစ္ေသတယ္ဆုိရင္လဲ
ဒီကားေလးပါဘဲ။
လူေတြရဲ႕လုိအပ္ခ်က္ကို
ျဖည္႔ဆည္းေပးခဲ႔ ေကာင္းေသာအမူ႔ကိုျပဳခဲ႔ၾကတာပါ။
လက္ရွိအေနအထားမွာေတာ႔
က်ေနာ္တုိ႔ ” ဗုဒၶဘာသာအႏြယ္၀င္”ေတြထူေထာင္ထားတဲ႔
သာေရးနာေရး
လူမူ႔ေရး အသင္းအဖြဲ႔ေတြလဲအမ်ားၾကီးရွိေနပါျပီ။
အရင္က
ဆုိရင္ “လြဲမွားေသာအယူမ်ား”အရ အသုဘတင္တဲ႔ကားကို ရပ္ကြက္ထဲမွာ
ထားဘုိ႔မေျပာနဲ႔
ကားပ်က္လုိ႔ရပ္ ရင္ေတာင္ မွာ အရပ္နာတယ္ဆုိျပီး အရပ္မခံခဲ႔ၾက။
လမ္းမွာ
မေတာ္တဆမူ႔ျဖစ္ေနတာေတြ႔ရင္ေတာင္ ေဆးရုံပုိ႔ရင္းကုိယ္႔ကားေပၚလူေသ
မွာစုိးေတာ႔
ကူညီျပီးလုိက္ပုိ႔ေလ႔မရွိ။
အဲေတာ႔ေဆးရုံကုိအခ်ိန္မွီမေရာက္လုိ႔
ေသခဲ႔ၾကသူေတြလဲ အမ်ားၾကီး။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ႔
ရပ္ကြက္ထဲမွာ နာမူ႔ကူညီေရးအတြက္ ကားေတြအဆင္သင္႔ရွိေနေတာ႔
အေရးအေၾကာင္းဆုိရင္
ေဆးရုံပုိ႔ဘုိ႔ ကူညီဘုိ႔က မန္းေလးျမဳိ႔ေနရာအနွ႔ံအျပားမွာ
အသင္းအဖြဲ႔ေတြအမ်ားၾကီးရွိေနတာ
၀မး္သာစရာပါဘဲ။
ဒါတင္မကေသးပါဘူူး
အရင္က ဆုိရင္ ခြဲစိတ္လူနာမ်ား အျမဲအခက္ၾကဳံရတာကေတာ႔
မရွိမျဖစ္ေသြးပါဘဲ။
ေသြးလွဴဘဏ္ဆုိတာ
ရွိေနေပမယ္႔လဲ အေရးအေၾကာင္းဆုိ အားကုိးမရ။
အဲေတာ႔
ပြဲစားမ်ားကတစ္ဆင္႔ ေစ်းၾကီးေပး၀ယ္ရပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ႔
ေသြးလုိတယ္ဆုိရင္ ဖုနး္ေလးဆက္ျပီးခ်ိတ္လုိက္တာနဲ႔အဆင္သင္႔။
လာေရာက္ကူညီေပးၾကတဲ႔
ေသြးလွဴရွင္က လူနာရွိတဲ႔ေနရာကိုအေရာက္လာေပးပါတယ္။
ဒီလုိလာေရာက္လွဴဒါန္းၾကတဲ႔အခါ
ဘယ္ေရြ႔ဘယ္မွ် ထည္႔ရမယ္လုိ႔မသတ္မွတ္။
ေစတနာေပါက္သေလာက္
ကိုယ္နုိင္သေလာက္အလွဴေငြထည္႔လုိက္တာနဲ႔ရပါတယ္။
ဒါကေတာ႔
အင္မတန္ကိုမြန္ျမတ္ေသာ လုပ္ငန္းစဥ္တစ္ရပ္ ဆုိတာအမွန္ပါဘဲ။
အရင္ကဆုိရင္
သၾကၤန္ပိတ္ရက္ဆုိရင္ေပ်ာ္ဘုိ႔ ေအာ္ဘုိ႔ ကဲဘုိ႔ေလာက္သာေခါငး္ထဲရွိခဲ႔ၾကပါတယ္။
အခုဒီဘက္ႏွစ္ေတြမွာေတာ႔
သၾကၤန္ပိတ္ရက္ရွည္မွာ တရားစခန္း၀င္ၾကတဲ႔လူငယ္ေတြ
အမ်ားၾကီးရွိသလုိ
ဒီပိတ္ရက္ေလးမွာ ဘဲ သာသနာေဘာင္ကို ၀င္ၾကတဲ႔ မိန္းကေလး
ေယာက်ာ္းေလးေတြ
ပိုုပိုမ်ားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
သၾကၤန္အျပိးမွာ
ကတုံးဆံပင္ေပါက္ခါစ ကေလးမ်ားကို ျမင္ရင္
“
သူတုိ႔ သာသာနာေဘာင္မွာ ေခတၱခိုလွဳံခဲ႔ၾကတာဘဲ”လုိ႔ေတြးမိပါတယ္။
(ဆံပင္ေဆးဆုိးထားျပီး
အနက္ျပန္ေပါက္ေအာင္ ကတုံးတုံးထားသူမ်ားလဲရွိနုိင္ပါတယ္)
ေနာက္နုိင္ငံေနရာအႏွ႔ံအျပားမွာလဲ
တရားစခန္းေတြဖြင္႔၊
ကေလးမ်ားအတြက္
” ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းလိမၼာ”သင္တန္းေတြဖြင္႔၊
ဆရာေတာ္ေတြဦးစီးလုိ႔
ကေလးမ်ားကို ” ဗုဒၶဘာသာ”အေျခခံေတြသင္ေပးတာျမင္ေတာ႔
စိတ္ထဲမွာ
ေက်နပ္အားရမိပါတယ္။
အခုေလာေလာလတ္လတ္
ေခတ္အစားဆုံးကေတာ႔ “၉၆၉”ပါဘဲ။
”
ဗုဒၶဘာသာ”ဆုိတာကို မိရုိးဖလာကိုးကြယ္မူ႔ လုိအလုိက္သင္႔ျဖစ္ခ်င္သလုိျဖစ္
ေနလာခဲ႔ၾက
တာကေန အမ်ဳိးသားေရးအသြင္နဲ႔ ေရရွည္အက်ဳိးၾကည္႔ျပီးေဆာင္
ရြက္ေနၾကတယ္ဆုိရင္လဲမမွားပါဘူး။
က်ေနာ္တုိ႔ယုံၾကည္ကိုးကြယ္တဲ႔
” ဗုဒၶဘာသာ”ကို ေရရွည္႔တည္တန္႔ေအာင္၊
ခုိင္ျမဲေအာင္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေနၾကဳိးပမ္းေနၾကပါတယ္။
ခုိင္ျမဲေအာင္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေနၾကဳိးပမ္းေနၾကပါတယ္။
ဒီလုိၾကဳိးပမး္ၾကသူေတြထဲမွာ
သံဃာေတာ္ေတြက ဦးေဆာင္ေနသလုိ
ေနာက္ကေန
တက္ၾကြစြာ ၀ုိငး္၀န္းၾကဳိးပမ္းၾကတဲ႔ လူၾကီးလူငယ္
ဘာသာ၀င္ေတြကလဲအမ်ားၾကီး
ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနၾကပါတယ္။
အက်ဳိးမရွိတဲ႔
မေကာင္းမူ႔ကိုလုပ္ေဆာင္တာထက္စာရင္ ေကာငး္မူ႔ကိုဦးတည္လုိ႔
လုပ္ေဆာင္တာကိုေတာ႔
အားလုံးက ၀ိုငး္၀န္းလုိ႔ အားေပးၾကရမွာအမွန္ပါတယ္။
က်ေနာ႔္အျမင္ကေတာ႔
ကို္ယ္ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ရာဘာသာ တည္တန္႔ခုိင္ျမဲဘုိ႔
အမ်ားအျမင္မွာတင္႔တယ္ေအာင္လုပ္ေဆာင္
ၾကဘုိ႔ကေတာ႔ ဘာသာ ၀င္တုိင္းမွာတာ၀န္ရွိပါတယ္။
သူမ်ား
ဘာလုပ္တယ္ ဆုိတာကို ငဲ႔ေစာင္းၾကည္႔ေနမယ္႔အစား ၊
ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာကို
ကိုယ္လုပ္ၾကဘုိ႔က ပုိအေရးၾကီးပါတယ္။
အမွတ္အသားေတြ
ကိနး္ဂဏန္းေတြ ဆုိတဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြထက္ ကိုယ္ကိုးကြယ္တဲ႔
”
ဗုဒၶဘာသာ”တရားေတာ္မ်ားကို ကိုယ္တုိ္င္လဲလုိက္နာ ဘုိ႔၊
မလုိက္နာသူကုိလဲ
လုိက္နာခ်င္လာေအာင္ စည္းရုံးေဖ်ာင္႔ျဖဘုိ႔၊
ေနထုိင္ျပဳမူ
တာေတြက အမ်ားအျမင္မွာ အျမဲတင္႔တယ္ေနဘုိ႔ သူမ်ားေ၀ဖန္စရာ
မျဖစ္ေအာင္
သူမ်ားအျပစ္တင္တာ လက္ညွိုးထုိးတာမခံရေအာင္
ေနတတ္ဘုိ႔ကတကယ္လုိအပ္ပါတယ္။
အဲလုိေနဘုိ႔ကေတာ႔
က်ေနာ္တုိ႔” ဗုဒၶဘာသာအႏြယ္၀င္”အားလုံးမွာတာ၀န္ရွိပါတယ္။
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕
တရားေဒသနာေတာ္မ်ားကို ဟုိးနွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကေနစလုိ႔ အခုအခ်ိန္ထိ လက္ဆင္႔ကမ္း
သယ္ေဆာင္ခဲ႔ၾက
ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ခဲ႔ၾကသူမ်ားကေတာ႔ ဘုရားသားေတာ္မ်ားလုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားသာျဖစ္ပါတယ္။
မ်ားျပားလွစြာေသာ
တရားေတာ္မ်ားကို အာဂုံေဆာင္အလြတ္က်က္လုိ႔ထိန္းသိမး္ခဲ႔ၾက၊
စာေပမွတ္တမ္းမ်ားနဲ႔တကြ
မလြဲေအာင္ထိန္းသိမ္းခဲ႔ၾကလုိ႔လဲ အခုခ်ိန္ထိ ” ဗုဒၶသာသနာေတာ္”
တည္႔တန္႔ေနခဲ႔ရျခင္းျဖစ္ျပန္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔လဲ
သံဃာေတာ္မ်ား သာသနာေတာ္အက်ဳိးကို စိတ္ေျဖာင္႔လက္ေျဖာင္႔ ေဆာင္ရြက္နုိင္ဘုိ႔အတြက္
စီးပြားရွာတဲ႔အမူ႔ကိုမျပဳေစဘဲ
လူေတြက သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႔ ေနမူ႔စားမူ႔ကို တာ၀န္ယူခဲ႔ၾကပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔
” ဗုဒၶဘာသာ အႏြယ္၀င္” မ်ားက လည္း သံဃာေတာ္မ်ားကို
ရုိေသဆည္းကပ္ၾက
အထြဋ္အျမတ္ထားၾကပါတယ္။
ကုိယ္မွာမရွိခ်င္ေန
သာသနာအတြက္ သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ဆုိရင္ လွဴဒါန္းဘုိ႔၀န္မေလးၾကပါဘူး။
ျမတ္စြာဘုရားကလဲ
္ သာသနာျဖန္႔ၾကမယ္႔သံဃာေတာ္မ်ားကို ဆြမး္တစ္နပ္သာ အလွဴခံေစျပီး
လူေတြ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးမျဖစ္ေစဘုိ႔အတြက္
ညေနစာ စားျခငး္ကုိ ခြင္႔မျပဳခဲ႔ပါဘူး။
(ျခဳိးျခံေခြ်တာျခငး္ ေရာင္႔ရဲတင္းတိမ္ေစျခင္းဆုိတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္လဲ
ပါမယ္ထင္ပါတယ္)
သာသာနာျပဳရမယ္႔
သံဃာေတာ္မ်ား ၀တ္ဆင္ရမယ္႔ အ၀တ္အထည္ကိုလဲ
တပ္မက္မူ႔မ်ားကို
ကန္႔သတ္တဲ႔အေနနဲ႔“ဖန္ရည္စြန္းေသာသကၤန္း”လုိ႔ သတ္မွတ္ေပးထားခဲ႔႔ပါတယ္။
ပံ႔သကူလုိ႔ေခၚတဲ႔
စြန္႔ပစ္ထားတဲ့အ၀တ္အထည္အပိုင္းအစေတြကို လုိက္လံေကာက္ယူျပီး
သတ္မွတ္ထားတဲ႔
၀ိနည္းေတာ္မ်ား အညီဆက္စပ္လုိ႔ခ်ဳပ္၊
ျပီးတဲ႔အခါ
အေရာင္ကိုလဲ တစ္ေရာင္ထည္း (ျမန္မာျပည္မွာေတာ႔ပိႏၷဲေရာင္
ခပ္မူိင္းမူိင္း)
ကိုသစ္ေခါက္ကေန
ဆုိးယူရပါတယ္။
အခုလုိတုိးတက္ေျပာင္းလဲေနတဲ႔ေခတ္မွာေတာ႔
သကၤန္းအတြက္ပစၥည္းမ်ားရယူပုံကြာျခား
သြားတာမွန္ေပမယ္႔ “၀ိနည္းေတာ္နွင္႔အညီ”
ဆုိတဲ႔အခ်က္အလက္ကုိေတာ႔ေက်ာ္လြန္လုိ႔မရပါ။
ေနာက္လူအမ်ားလွဴဒါန္းထားတဲ႔ဆြမး္၊၀တၱဳ
မ်ားကို သုံးေဆာင္တဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားကိုလည္း
လြယ္လြယ္ကူကူ
နဲ႔စားခြင္႔ျပဳမထားပါဘူး။
ဆရာၾကိီး
ဦးသုခရုိက္ျပခဲ႔တဲ႔ “ရဟန္းစားရေသာဆြမ္းတစ္နပ္”မွာ အတိအက် ပါ ပါတယ္။
သံဃာေတာ္မ်ားမွာေစာင္႔ထိန္းလုိက္နာရတဲ႔
စည္းကမး္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာခ်ထားျပီးျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ကယ္စစ္မွန္တဲ႔သံဃာတစ္ပါးျဖစ္ဘုိ႔ဆုိတာလြယ္ကူေသာအလုပ္မဟုတ္ပါဘူး။
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာနုိင္ငံရဲ႕
သမုိင္းမွာ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕အခန္းက႑ကလဲတကယ္႔ကိုအေရးပါေသာ
ေနရာမ်ား
မွာ ပါ၀င္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
သူတစ္ပါးလက္ေအာက္
က်ေရာက္ခဲ႔စဥ္ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာ မကြယ္ပေအာင္
အသက္ေပး
ကာကြယ္ခဲ႔ၾကတဲ႔ ၾကည္ညဳိေလးစားဖြယ္ရာ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားနဲ႔ျပည္႔စုံေသာ
သာသနာ႔အာဇာနည္
သံဃာေတာ္မ်ားေျမာက္မ်ားစြာရွိခဲ႔ပါတယ္။
ေနာက္ေက်းရြာေတြမွာဆုိျပန္ရင္လဲ
ရပ္ရြာတုိးတက္ေရး သာမက ကေလးမ်ားပညာတတ္
ေျမာက္ေရးအတြက္ပါ
ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳသူေတြကလဲသံဃာေတာ္ေတြပါဘဲ။
သဘာ၀ေဘးအႏ
ၱရာယ္ၾကဳံတဲ႔အခ်ိန္ မီးေလာင္တဲ႔အခ်ိန္ ေတြမွာ
ကူညီခဲ႔သူေတြမွာ
သံဃာေတာ္ေတြအမ်ားအျပား
ပါ၀င္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
မန္းေလးျမဳိ႔မွာ
ေလာင္ခဲ႔တဲ႔ မီးၾကီးေတြမွာ ၀ုိင္း၀န္းျငိမ္းသတ္ခဲ႔ၾကတဲ႔
ရဟန္းသံဃာေတြရဲ႕ေက်းဇူးတရားေတြအမ်ားၾကီးရွိခဲ႔ပါတယ္။
အခုလက္ရွိျဖစ္္ေပၚေနတဲ႔
အေရးအခင္းေပါငး္ ဆႏၵျပပြဲေပါင္းမ်ားစြာမွာလညး္ လူထုနဲ႔အတူ
ဒီသံဃာေတာ္ေတြက
ဘဲ စြမး္စြမး္တမံေဆာင္ရြက္ခဲ႔ၾကတာ မ်က္ျမင္ကုိယ္ေတြ႔ပါဘဲ။
ဒါေၾကာင္႔လဲ
က်ေနာ္တုိ႔ ” ဗုဒၶဘာသာ အႏြယ္၀င္”အမ်ားစုက သံဃာေတာ္ကို
တန္ဘုိးထားလုိ႔ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
ဘုရားသတ္မွတ္ေပး
ထားတဲ႔ သကၤန္းကို ျခံဳထားသူတုိင္းကို သကၤန္းဂုဏ္ရည္ကို
ေထာက္ထားျပီး
ရုိေသေလးစားခဲ႔ၾကပါတယ္။
ဘုရားရွင္ရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္အေနနဲ႔
စိတ္ထဲမွာ သတ္မွတ္ထားၾကလုိ႔ပါ။
ဟုိအရင္အခ်ိန္
မ်ားကဆုိရင္ သံဃာေတာ္မ်ား နဲ႔စားပြဲတစ္၀ိုင္းတည္းအတူထုိင္စားဘုိ႔ဆုိတာေ၀းလာေ၀း
ၾကမး္တစ္ေျပးထဲေတာင္မထုိင္ဘဲ
ဦးစားေပးခဲ႔ၾကပါတယ္။
ဒီလုိ
ဦးစားေပး တယ္ဆုိတာကလဲ ရုိေသထုိက္သူကိုရုိေသရမယ္ဆုိတဲ႔ ဘုရားစကားကို
နားေထာင္ၾကလုိ႔ပါဘဲ၊
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ဒီလုိလူအမ်ားရဲ႕
သံဃာအေပၚမွာၾကည္ညဳိတဲ႔စိတ္ကုိ ခုတုံးလုပ္တဲ႔လူတန္းစားတစ္ရပ္ေပၚလာပါတယ္။
ရဟန္းတု
ရဟန္းေယာင္ သကၤန္းအေရျခဳံေတြပါဘဲ။
က်ေနာ္တုိ႔တစ္ေတြ
က မသိလုိ႕ မဟုတ္ေပမယ္႔ သကၤန္း၀တ္ ဆုိတာကိုေထာက္ထားျပီး မသိခ်င္ေယာင္
ေဆာင္ေနခဲ႔ၾကတာကို
အခြင္႔ေကာင္းယူခဲ႔ၾကသူေတြဆုိလဲမမွား။
အရင္ကေတာ႔
မန္းေလးမွာ “ရဟန္းပ်ဳိ”အဖြဲ႔ဆုိတာ ရွိခဲ႔ပါတယ္။
မန္းေလးျမဳိ႔အႏွံ႔အျပားမွာရွိတဲ႔
ရဟန္းတု ရဟန္းေယာင္ေတြကုိေဖာ္ထုတ္ျပီး
လူ၀တ္လဲျပီး
အျပစ္ေပးခဲ႔ၾကတဲ႔ တကယ္႔ကိုေလးစားစရာေကာင္းေသာအဖြဲ႔ပါ။
အခုအခ်ိန္မွာ
ဒီအဖြဲ႔ၾကီးရွိမရွိ က်ေနာ္လဲေသခ်ာမသိေတာ႔ပါ။
ျမန္မာျပည္အႏွ႔ံအျပားမွာ
သာသနာေတာ္ပ်ံ႔ပြားေအာင္ ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ေနေသာ
တုိင္းသူျပည္သားမ်ားရဲ႕ ဘ၀လုိအပ္ခ်က္မ်ားကို တတ္နုိင္သမွ် ေဆာင္ရြက္ေပးေနေသာ
တုိင္းသူျပည္သားမ်ားရဲ႕ ဘ၀လုိအပ္ခ်က္မ်ားကို တတ္နုိင္သမွ် ေဆာင္ရြက္ေပးေနေသာ
အမ်ားအတြက္
အနယ္နယ္အရပ္ရပ္သုိ႔ အပင္ပန္းခံကာအလွဴခံေပးေနေသာ
ၾကည္ညဳိေလးစားစရာေကာင္းလွေသာ
သံဃာေတာ္မ်ား ေျမာက္မ်ားစြာရွိေနပါတယ္။
သကၤန္းအေရျခံဳျပီး
လိမ္ညာအလွဴခံေနေသာ ရဟန္းတုမ်ားကုိ ျမင္ရတဲ႔အခါမွာ
စိတ္ထဲမွာေဒါသက္ထြက္မိသလုိ သံဃာေတာ္အစစ္မ်ားအတြက္လဲ ယူၾကဳံးမရျဖစ္မိပါတယ္။
အေၾကာင္းမသိသူမ်ားက
ေကာင္းသူနဲ႔ဆုိးသူကို တစ္တန္တစ္စားထဲထားျပီး အျမင္မွားၾကမွာ
အထင္အျမင္ေသးသြားမွာ
ကိုေတြးမိလုိက္လုိ႔ပါဘဲ။
ေဘာလုံးပြဲေလာင္းေသာ၊ခ်ဲဒုိင္လုပ္ေသာ၊အရက္ေသာက္ေသာအစရွိတဲ႔
သံဃာေတာ္နဲ႔မသက္ဆုိင္တဲ႔ မေကာင္းမူ႔ေတြကိုက်ဴးလြန္ေနၾကတဲ႔ ရဟန္းအတုမ်ားကလဲ
အမ်ားအျပား။
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္
စားေသာက္ဆုိင္မ်ားမွာ မာတုဂါမ မ်ားနွင္႔တစ္စားပြဲထဲထုိင္ကာ
စားေသာက္ေနတာေတြ
ျမင္ရျပန္ေတာ႔ ၾကည္႔ရတာ အျမင္မေတာ္ စိတ္မခ်မ္းသာစရာ။
ကားဂိတ္ေတြ စားေသာက္ဆုိင္မွာ ကိုရင္ေတြ မယ္သီလရင္ေတြ ၀င္ျပီးအလွဴခံျခင္းမွာလည္း
စိတ္ပ်က္စဘြယ္။
အထူးသျဖင္႔
ဘာသာျခားမ်ားရဲ႕ စားေသာက္ဆုိင္မ်ားမွာ ၀င္ျပီးအလွဴခံျခငး္က ပုိျပီးမျဖစ္သင္႔
လုိ႔လဲ
ခံစားမိပါတယ္။
ရပ္ကြက္ထဲက
အိမ္ေတြမွာ စာရြက္စာတမး္ေတြနဲ႔ဇြတ္၀င္ျပီး အလွဴခံတတ္ေသာ
ရဟန္းအတုမ်ားကို
ျပႆနာတက္မွာေၾကာက္လုိ႔ အလွဴေငြထည္႔လုိက္ရတာမ်ဳိးကလဲ
မၾကာခဏ။
မဖြယ္မရာ
အမွားေတြက်ဴးလြန္ေနသူကသကၤန္းကို ခုတုံးလုပ္ထားတဲ႔ ရဟန္ုးအတုမွန္းသိေန
ကိုယ္႔မ်က္ေစ႔ေရွ႔မွာျမင္ေနေပမယ္႔
က်ေနာ္တုိ႔လုိသာမန္လူမ်ားအဖုိ႔ စိတ္မခ်မး္သာစြာနဲ႔
ၾကည္႔ေနရုံကလြဲျပီး ဘာမွမတတ္နုိင္ပါ။
ၾကည္႔ေနရုံကလြဲျပီး ဘာမွမတတ္နုိင္ပါ။
သကၤန္း၀တ္ထားသူက
အတုျဖစ္ေစ အစစ္ျဖစ္ေစ သူတုိ႔နဲ႔ ျပႆနာမတက္ခ်င္တာလဲ ပါ ပါတယ္။
ေလ်ာ႔ရဲအားနည္းေနတဲ႔
” ဗုဒၶဘာသာ”ကို ျပန္လည္ခုိ္င္မာလာေအာင္၊
က်စ္က်စ္လစ္လစ္နဲ႔
အင္အားတုိးပြားလာေအာင္ အင္တုိက္အားတုိက္နဲ႔ ၾကဳိးစားေဆာင္ရြက္ေနခ်ိန္မွာ
ဒီလုိရဟန္းတု
ရဟန္းေယာင္ေတြက သာသနာညဳိးႏြမး္ေအာင္လုပ္ေနတယ္လုိ႔ယုံၾကည္ပါတယ္။
”
ဗုဒၶသာသနာေတာ္” ေရရွည္တည္တန္႔နုိင္ဘုိ႔ အတြက္ ” ဗုဒၶဘာသာ”မဟုတ္သူမ်ားရဲ႕အျမင္မွာ
ကိုယ္႔ဘာသာကို
အထင္မေသးေစဘုိ႔အတြက္ ေတာ႔ ဒီအတုအေယာင္ေတြကိုရွင္းလင္းဘုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။
အရင္ကလဲ
နုိင္ငံေတာ္အစုိးရက ေန သာသာနာသန္႔ရွင္းေရးေတြေဆာင္ရြက္ခဲ႔ဘူးပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာ
ပုိလုိအပ္လုိ႔လာျပီ။
ၾကည္ညဳိေလးစားရတဲ႔
ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားက ဦးစီးလုိ႔ အတုအေယာင္မ်ားကို ဖယ္ရွားတဲ႔
အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုေပၚေပါက္လာသင္႔ပါျပီ။
ဆြမ္းခံခိ်န္မွာျဖစ္ေစ
အျခားအခ်ိန္မွာဘဲျဖစ္ေစ ကားဂိတ္ေတြ စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ
၀င္ေရာက္အလွဴခံတာကိုေတာ႔
တားျမစ္ေစခ်င္ပါတယ္။
သံဃာေတာ္တုိ႔ရဲ
ေနထုိင္မူ႔နဲ႔ ညီညြတ္စြာမေနေသာ သကၤန္း၀တ္မ်ားကိုလည္း ေစာင္႔ၾကည္႔
ျပီး
သံဃာ၀ိနည္းနဲ႔အညီေနေအာင္ ပဲ႔ဲျပင္ေပးမယ္႔ ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ား ရွိေနသင္႔ပါျပီ။
ဒီလုိအတုအေယာင္ေတြ
ကို ေတြ႔ရွိတဲ႔အခါ ေနာင္မလုပ္ရဲေအာင္ ေနာင္က်ဥ္သြားေအာင္
ၾကီးေလးေသာအျပစ္ဒဏ္ေပးသင္႔တယ္လို႔
လဲ အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။
အတုအေယာင္ေတြသာ
ကင္းစင္သြားခဲ႔ရင္ သူတုိ႔အတြက္အလဟႆကုန္သြားတဲ႔ေငြ
ေၾကးေတြကို
အျခားလုိအပ္တဲ႔သာသနာေရးကိစၥမ်ားအတြက္ ထုိ္က္တန္စြာအသုံးခ်
နုိင္မွာအမွန္ဘဲျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ယုံၾကည္တဲ႔
” ဗုဒၶဘာသာ” ေရရွည္တည္တန္႔ဘုိ႔ ဘာသာ၀င္ေတြတုိးပြားလာဘုိ႔ဆုိတာကေတာ႔
သာသနာကိုေစာင္႔ေရွာက္ဘုိ႔
တာ၀န္ယူထားၾကရေသာ သံဃာေတာ္မ်ားက ၾကီးမားေသာ
အခနး္က႑
အဓိကက်ေသာက႑မွာရွိေနတယ္လုိ႔ဆုိခ်င္ပါတယ္။
အဲေတာ႔
သာသနာကို ဖ်က္ဆီးေနေသာ အတုအေယာင္မ်ားကို တားဆီးဘုိ႔အတြက္ကေတာ႔
“မည္သူေစာင္႔၏
မေစာင္႔၏ တား သူရွိ၏ မရွိ၏”
လုိ႔ဘဲစိတ္ထဲမွာေတြးေနမိပါတယ္။
………………………………………………………………………………………။
ကိုေပါက္လက္ေဆာင္အေတြးပါးပါးေလး
27-4-2013
No comments:
Post a Comment